ὑπέρ·κειμαι :
   I être au-dessus, d’où :
      1 au propre, se trouver ou être situé au-dessus de, gén. ARSTT. Plant. 2, 2, 24 ; en parl. de pays, de peuples, POL. 4, 29, 1 ; 5, 44, 10 ; STR. 440, 605, etc. ; dat. PTOL. 2, 3, 1, 26 ; ARSTT. Mir. 26 ; abs. ISOCR. 75 a ; POL. 10, 30, 2 ;
      2 fig. l’emporter sur, surpasser, acc. SPT. Ezech. 16, 47 ;
   II être différé ou laissé de côté, LUC. Bis acc. 23.

Pass., lie above, esp. of place, to be placed or situated above or beyond, οἱ ὑπερκείμενοι τῆς Μακεδονίας βάρβαροι Plb. 4.29.1, cf. 5.44.10, Str. 9.5.19; ἡ ὀφρὺς ὑ. τοῦ ὄμματος Philostr.Jun. Im. 2, cf. Sor. 1.8, al., Gal. 6.344, al. ; rarely c. dat., ἔν τινι ὑ. αὐτοῖς νησιδίῳ Arist. Mir. 832a23; abs., Hp. Fract. 8; mostly in part., lying or situated above, ἡ ὑπερκειμένη χώρα Isoc. 4.163; τῶν ὑ. κρημνῶν overhanging, Plb. 10.30.2. metaph, to be placed above (in rank), ὁ ὑπερκείμενος [δαίμων] superior, Plot. 3.4.3, cf. Procl. Inst. 56; transcend, τῆς διακρίσεως Dam. Pr. 164; c. acc., excel, τινα LXX Ez. 16.47. εἰς πρᾶσιν ὑπερκείμενα put up for sale, PAmh. 2.97.5 (ii AD), restd. in PGen. 5.8 (ii AD).
to be delayed, postponed, Luc. Bis Acc. 23; τὰς εἰς τὸ τρίτον ἔτος ὑπερκειμένας (sc. ἀρτάβας) BGU 1760.24 (i BC); cf. ὑπερτίθημι II. 5.

(κεῖμαι), darüber liegen, τινός, οἱ ὑπερκείμενοι τῆς Μακεδονίας βάρβαροι Pol. 4.29.1 ; χώρα Isocr. 4.163 ; – τὰ ἄλλα ὑπερκείσθω, τὰ δὲ νῦν σκοπῶμεν, das Andere bleibe aufgeschoben, aufgespart, Strab. 7.3.7.

1. Dep.
2. to lie or be situate above , [Isocrates Orator (5th/4th c.BC)]
3. to be postponed , [Lucian (Refs 2nd c.AD)] (ML)