ήεσσα, ῆεν [ῡ]
      1 couvert de bois, boisé, IL. 17, 248 ; OD. 1, 186, 246 ; SOPH. Aj. 1218 ; EUR. Hel. 1303, etc. ;
      2 qui vit dans les bois, ANTH. 9, 524.

➳ Fém. ὑλήεις, ORPH. Arg. 263 ; dat. fém. ὑλήεντι, OD. 1, 246 ; dor. ὑλάεις [ᾱ] SOPH. l. c. ; ANTH. 6, 219 ; 10, 22 ; acc. plur. neutre contr. ὑλᾶντα, p. ὑλάεντα, EUR. l. c.

Étym. ὕλη.

εσσα, εν, but ὑλήεις as fem. in Od. 1.246; ὑλήειν as neut., Choerob. in Theod. 2.214 H., cj. in Archil. 74.9; Dor. ὑλάεις (v. infr.); (< ὕλη) : — woody, wooded, πρών Il. 17.748; Ζάκυνθος, Νήϊον, Od. 1.246, 186; ὄρος, Ἴδη, Hes. Th. 484, 1010; ὑλᾶεν πόντου πρόβλημα S. Aj. 1218 (lyr.); ἀν’ ὑλάεντα νάπη E. Hel. 1303 (lyr.); πλόος, ἀταρπὸς ὑ., through the wood or dense growth, Antim. 62, AP 10.22 (Bianor).
dwelling in the woods, ib. 9.524.21.

εσσα, εν, holzig, waldig, waldreich ; Hom. öfters, der es auch 2 Endgn braucht, Od. 1.246 ; ἵν' ὑλᾶεν ἔπεστι πόντου πρόβλημα, Soph. Aj. 1197 ; ἀν' ὑλάεντα νάπη, Eur. Hel. 1319. Auch Bacchus heißt so, Hymn. (IX.524.21).