ά, όν [ῠ]
      1 propre à guérir, salutaire, PD. N. 3, 29 ;
      2 en bonne santé, bien portant, HDT. 4, 187 ; p. opp. à νοσερός, HPC. Aër. 282.

• Sup. -ότατος, HDT. l. c. ; irrég. -έστατος, HDT. 2, 77.

Étym. ὑγιής.

ά, όν (-ής f.l. in Hp. Aër. 9), wholesome, ἄκος Pi. N. 3.18; ἔτος ὑ., opp. νοσερόν, Hp. Aër. 10. of persons, healthy, hearty, sound (opp. νοσερός), κεφαλαί ib. 4; ὑγιηρότατοι Hdt. 4.187; Sup. ὑγιηρέστατος (which may be from ὑγιηρός, cf. σπουδαιέστατος, etc.) Id. 2.77 codd., but in AB 115.7 ὑγιηρότατος is cited from Hdt. Bk. 2. Adv. -ρῶς, εἶχον Hp. Epid. 1.5, cf. Art. 41 (v.l.).

gesund, d.i.
   1) der Gesundheit zuträglich, förderlich, heilsam, Pind. πλαγᾶν ἄκος ὑγιηρόν, N. 3.17.
   2) bei voller Gesundheit, sich wohl befindend, kräftig, ὑγιηρότατοι, Her. 4.187 ; B.A. 115.