ὑαλο·ειδής, ής, ές [ῠ, par exc. ῡ à l’arsis ; ᾰ] transparent comme du verre, ORPH. Lith. 277 ; PHILOL. A 19, p. 404, 4 (PLUT. M. 890 a) ; ὑ. λίθος, TH. Lap. 30, sorte de saphir ou de topaze, pierre précieuse.

Étym. ὕαλος, εἶδος.

ές, like glass, glassy, transparent, ὑγρόν vitreous humour, Gal. UP 14.6, cf. Id. 19.358; ἥλιος Philol. ap. Placit. 2.20.12 (also ὑελοειδής ib. 2.25.11); ὁ ὑ. χιτὼν ὀφθαλμοῦ the crystalline lens of the eye, Medici ap. Poll. 2.71. ἡ ὑ. λίθος a precious stone, perh.
topaz, Thphr. Lap. 30; ὑαλοειδέες… τόπαζοι Orph. L. 280. [v. ὕαλος fin.]

ές,
1) glasartig, durchsichtig wie Glas ; Hippocr.; Plut. plac.phil. 2.20.
2) ὁ ὑαλοειδής, eine Steinart, vielleicht unser Topas od. Hyazinth, Theophr.
[Υ wird bei den epischen Dichtern auch lang.]