ὅμ·αιμος, ος, ον :
      1 qui est du même sang : subst. ὁ, ἡ ὅμ. frère ou sœur, ESCHL. Sept. 681, etc. ; HDT. 1, 151 ; 8, 144 ; SOPH. O.C. 323, etc. ; du même sang que, gén. ESCHL. Eum. 605 ;
      2 qui concerne un parent par le sang : φόνος ὅμ. ESCHL. Eum. 212, meurtre d’un parent.

Étym. ὁμός, αἷμα.

ον, of the same blood, related by blood, Hdt. 1.151, 8.144, Cratin. 433, Pl.Com. 192, etc. ; αἷμα A. Eu. 653 ; φόνος ὅ. murder by one near of kin, ib. 212. mostly as Subst., ὅμαιμος, ὁ or ἡ, brother or sister, Id. Th. 681, Eu. 605, etc. ; σῆς ὁ. καὶ κασιγνήτης S. El. 12 ; τὴν σὴν ὅ. ib. 325, cf. BMus.Inscr. 1036.6 (Caria, ii/i BC) ; Boeot. gen. pl. ὁμήμων Corinna Supp. 2.68.

von demselben Blute, blutsverwandt ; τὸ μητρὸς αἷμ' ὅμαιμον ἐκχέας πέδῳ, Aesch. Eum. 623, vgl. 203 ; bes. Bruder, Schwester, Her. 1.151, 8.144 ; ἀνδροῖν δ' ὁμαίμοιν θάνατος, Aesch. Spt. 663 ; Soph. O.C. 1769 ; ὅμαιμος ἐκ μιᾶς τε καὶ ταὐτοῦ πατρός, Ant. 509 ; πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης, El. 12 ; Eur. oft ; einzeln bei Sp., ὅμ. ἀνήρ, Luc. Calumn. 28.