ου (ὁ) [ᾰ]
      1 enclos d’arbres, IL. 14, 123, etc. ; EUR. (ATH. 465 b) ; ANTH. 9, 314 ;
      2 p. suite, parc, jardin, OD. 7, 112, etc.

Étym. pré-grec ; cf. ὄρχος.

ὁ, = ὄρχος, row of trees, πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφίς Il. 14.123 ; πεπαίνοντ’ ὀρχάτους ὀπωρινούς E. Fr. 896.2 ; οἴνης ὀρχάτους Moschio Trag. 6.12 ; hence also ὀδόντων ὄ. AP 11.374 (Maced.); κιόνων Ach.Tat. 5.1. as collective Noun, orchard, garden, ἔκτοσθεν δ’ αὐλῆς μέγας ὄρχατος Od. 7.112, cf. 24.222, al. ; ὄ. ἠνεμόεις AP 9.314 (Anyt.).

ὁ (ὄρχος), ein umzäunter u. bepflanzter Platz, Garten ; φυτῶν ὄρχατος, Kräutergarten, Il. 14.123, vgl. Od. 7.112, 24.222 ; sp.D., ἠνεμόεις, Anyte 9 (IX.314).