υγος (ὁ) [ῠγ]
      1 caille, HDT. 2, 77 ; XÉN. Mem. 2, 1, 4 ; PLAT. Lys. 211 e ; AR. Av. 707, etc. ; p. anal. au fém. en parl. d’une femme, LYC. 401 ;
      2 plantain (d’ord. στελεφοῦρος) plante, TH. H.P. 7, 11, 2.

Étym. cf. sscr. vartikà, ûrtikâ, m. sign.

υγος, ὁ (also ἡ, Lyc. 401 ; gen. υκος Philem. 245), quail, Coturnix vulgaris, Epich. 45, Hdt. 2.77, Pl. Ly. 211e, Ar. Av. 707, 1298, etc. ; for its migratory habits, v. Arist. HA 597a23, b5. = στελεφοῦρος, Thphr. HP 7.11.2. (γόρτυξ (i.e. Ϝόρτυξ)· ὄρτυξ, Hsch. ; cf. Skt. vártikā, vartakas.)

υγος, ὁ, die Wachtel ; Her. 2.77 ; Ar. Av. 707, Pax 768 ; Plat. Lys. 211e ; Xen. Mem. 2.1.4 ; vgl. Ath. IX c. 47. – Auch ein Kraut, sonst στελεφοῦρος, Theophr.