ου (ὁ) bonheur, particul. :
      1 bonheur matériel, félicité, jouissances de la fortune, OD. 3, 208, etc. ; HDT. 1, 86 ; ESCHL. Pers. 164, etc. ; SOPH. O.R. 1282 ; au pl. SOPH. fr. 298 Dind. ;
      2 richesses, OD. 4, 208 ; XÉN. Cyr. 1, 5, 9 ; joint à πλοῦτος, IL. 16, 596 ; 24, 536 ; OD. 14, 206.

Étym. pré-grec.

ὁ, happiness, bliss, esp.
worldly happiness, weal, ἀλλ’ οὔ μοι τοιοῦτον ἐπέκλωσαν θεοὶ ὄ. Od. 3.208, cf. 4.208 ; Ζεὺς δ’ αὐτὸς νέμει ὄ. ἀνθρώποισιν 6.188 ; ὄλβῳ τε πλούτῳ τε Il. 16.596, Od. 14.206, cf. Emp. 119 ; freq. in Lyr., as Pi. O. 6.72, B. 3.92, and Trag., as A. Pers. 164, 252, 709, al. ; ὁ πρὶν παλαιὸς ὄ. S. OT 1282, cf. Plu. Per. 12 ; rarely in pl., ἐν Διὸς κήποις ἀροῦσθαι… εὐδαίμονας ὄ. S. Fr. 320 (lyr.). — Poet. word, used by Hdt. 1.32, 86, X. Cyr. 1.5.9, 4.2.44 and 46, Ar. Av. 421, Hp. Ep. 3, 5, LXX Si. 30.15. (Perh. cogn. with Lith. algà (I.-E. olg^uā) ΄wage΄.)

ὁ (nach den Alten von ὅλος βίος, dem Sinne nach freilich richtig, aber falsche Wortbildung ; nach Anderen mit ὀφέλλειν zusammenhangend, gedeihlicher Zustand ; vielleicht verwandt mit ἀλφεῖν), Glückseligkeit, Glück, Alles was zum vollen Lebensgenusse gehört, bes. Wohlstand, Vermögen ; ὄλβῳ τε πλούτῳ τε μετέπρεπε μυρμιδόνεσσιν, Il. 16.596, wie 24.556 u. öfter ; Ζεὺς δ' αὐτὸς νέμει ὄλβον ἀν. θρώποισιν, Od. 6.188, vgl. 3.208 (u. das. Nitzsch). 4.208 ; ὄλβον δὲ θεοὶ μέλλουσιν ὀπάζειν, Od. 18.19, öfter, übh. Lebensglück ; Pind. oft, ὄλβος ἅμ' ἕσπετο Ol. 6.72, vgl. P. 5.55, σὺν θεῷ φυτευθεὶς ὄλβος N. 8.17 ; κατέφθαρται πολὺς ὄλβος, Aesch. Pers. 248, öfter ; ἀρχάς τε πολισσονόμους ἕξει πατέρων μέγαν ὄλβον, Ch. 852 ; Soph. O.R. 1197 ; τὸν πάντα ὄλβον ἦμαρ ἕν μ' ἀφείλετο, Eur. Hec. 285, öfter ; in Prosa, Her. 1.86, selten bei den Attikern, bes. Reichtum bedeutend, wie Xen. Cyr. 1.5.9, πολὺν μὲν ὄλβον, πολλὴν δὲ εὐδαιμονίαν, μεγάλας δὲ τιμὰς καὶ αὐτοῖς καὶ τῇ πόλει περιάψειν, vgl. 4.2.44, 46 ; Luc. Dea Syr. 10 ; Plut.

happiness, bliss, weal, wealth , (Homer), etc. (ML)