ου (τὸ) :
      1 moyen pour pousser, exciter (aiguillon, éperon, etc.) XÉN. Eq. 10, 15 ;
      2 lieu fortifié servant de base d’opérations, càd. lieu d’où l’on fait des sorties et où l’on se réfugie, camp retranché, forteresse, DÉM. 409, 6, etc. ; STR. 741 ; PLUT. Cæs. 53 ; fig. PLUT. M. 48 f, etc.

Étym. ὁρμάω.

Dor. ὁρματήριον (v. infr.), τό, stimulant, incentive, X. Eq. 10.15 (pl.). (from Med. ὁρμάομαι) starting-place, military position, base of operations, Isoc. 4.162, D. 19.219 and 326 ; ὁρμητηρίῳ χρῆσθαι ταύτῃ τῇ πόλει πρὸς τὸν πόλεμον Plb. 1.17.5, cf. 5.3.8 ; of a naval station, Str. 5.2.5 ; πόλιν καὶ λιμένας καὶ ὁρματήρια (Dor.) παρέχειν SIG 581.10 (Crete, iii/ii BC); of a wild beast΄s lair, Plu. 2.961c; metaph, ὁ. ἐφ’ ἡμᾶς εὐφὺς ἔχοντι τὴν φιλαυτίαν ib. 48f; ὁ. τῆς εὑρέσεως base for investigation, Gal. 4.634, cf. 10.158 ; πόλις ὁ. ἀκολασίας its head-quarters, Lib. Decl. 25.12.

τό,
1) Mittel zum Antreiben, Anreizen, Reizmittel ; Xen. Hipp. 10.15 ; Isocr. 4.162.
2) der Ort, von wo man ausgeht, besonders in der Kriegssprache, von dem aus ein Feldherr seinen Angriff macht, Operationsbasis, militärischer Stützpunkt, πρὸς τὸν πόλεμον, Pol. 1.17.5, oft ; ὁρμητήριον εὐφυὲς κατὰ τῆς τῶν πολεμίων χώρας, 5.3.9 ; so Dem. 19.219, ἐν Εὐβοίᾳ κατασκευασθησόμενα ὁρμητήρια ἐφ' ὑμᾶς, u. ib. 326 ; auch τί προσῆκεν αὑτοῖς ὁρμητήριον καταλιπεῖν χρήσιμον τοῦ πρὸς ἡμᾶς πολέμου, 23.181 ; Plut. übertr. es auf Tiere u. vrbdt παρασκευαζόμενον ὁρμητήρια καὶ καταφυγάς, sol.anim. 3 p. 142. – Uebh. Gelegenheit, Veranlassung wozu.