ὁρμέω-ῶ, être tranquille à l’ancre, en parl. d’un vaisseau, THC. 7, 4 ; EUR. I.T. 1043 ; avec ἐν et le dat. HDT. 7, 22 ; THC. 2, 4, etc. ; en parl. des navigateurs, THC. 1, 52 ; EUR. Or. 55 ; prov. ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν ὁρμεῖν, DÉM. 1295, 28, être solide sur deux ancres, càd. avoir le choix entre deux choses ; fig. s’appuyer sur qqe ch. comme sur une ancre, SOPH. O.C. 148 ; LUC. Dem. enc. 18.

Étym. ὅρμος.

(ὅρμος II) to be moored, lie at anchor, of a ship, ἐν Ἐλαιοῦντι Hdt. 7.22 ; πρὸς γῇ ib. 188 ; ἀκταῖσιν E. Or. 55 ; ἐν λιμένι Th. 1.52 ; opp. μετέωρος ὁ., Id. 4.26 ; οὗ ναῦς ὁρμεῖ E. IT 1043 ; ἐνταῦθα D. 35.29; κατὰ τὴν Κύρου σκηνήν X. An. 1.4.3; — Med., πρόκροσσαι ὁρμέοντο ἐς πόντον moored themselves, came to anchor, Hdt. 7.188 codd. (ὅρμεον τὸ is prob. cj.).
prov. phrases, ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν ὁ., etc., v. ἄγκυρα ; metaph, ἐπὶ σμικροῖς μέγας ὁ. S. OC 148 (anap.); ἐπὶ τῆς ἐκείνων ἀρετῆς ὁ. Aristid. 1.134 J. ; ἐπὶ τῆς ποιητικῆς δυνάμεως Luc. Dem. Enc. 18.

(ὅρμος), in der sichern Bucht, ruhig vor Anker liegen ; ἀκταῖσιν ὁρμεῖ, am Gestade, Eur. Or. 55 ; οὗ ναῦς ὁρμεῖ σέθεν, I.T. 1043 ; αἱ πρῶται τῶν νεῶν ὥρμεον πρὸς γῆν, Her. 7.185 ; ἐν Ἔλαιοῦντι, 7.22 ; auch pass., πρόκροσσαι ὁρμέοντο εἰς τὸν πόντον, 7.188 ; ὥρμουν ἐν τῇ μαλέᾳ, Thuc. 2.4 ; Pol. 3.95.8, 5.101.4 ; ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν, s. ἄγκυρα ; übh. liegen, ἐν σπαργάνοισιν παιδὸς ὁρμῆσαι δίκην, Aesch. Ch. 522 ; οὐ γὰρ ἂν ἀλλοτρίοις ὄμμασιν εἷρπον κἀπὶ σμικροῖς μέγας ὥρμουν, Soph. O.C. 146, sich auf Schwache stützend ruhen. – Dem. vrbdt auch οὐκ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς, wo man ἀγκύρας ergänzt, er hat mit der Bürgerschaft nicht einerlei Interesse, stützt sich nicht auf denselben Anker, es folgt οὔκουν οὐδὲ τῆς ἀσφαλείας ἔχει τὴν αὐτην προσδοκίαν, 18.281.