ή, όν [ῑτ] qui concerne les hoplites, XÉN. Hell. 3, 4, 16 ; PLAT. Ep. 363 a, etc. ; τὰ ὁπλιτικά, PLAT. Lach. 183 c, le service des armes, en gén. ; ἡ ὁπλιτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Rsp. 333 d, l’art de manœuvrer ou de servir dans la grosse infanterie ; τὸ ὁπλιτικόν, c. ἡ ὁπλιτική, PLAT. Lach. 182 d, ou le corps des hoplites, la grosse infanterie. THC. 5, 6, etc. ; XÉN. Hell. 6, 1, 7, etc.

Étym. ὁπλίτης.

ή, όν, of or for a man-at-arms, μάχη Pl. R. 374d ; αἱ ὁ. τάξεις X. HG 3.4.16 ; ὅπλα ib. 4.2.7. ἡ ὁπλιτική (sc. τέχνη) the art of using heavy arms, the soldier’ s art, Pl. R. 333d ; so τὸ ὁπλιτικόν Id. La. 182d ; also τὰ κὰ ἐπιτηδεύειν profess the art of arms, ib. 183c. of persons, heavy-armed, τὸ ὁπλιτικόν the soldiery, = οἱ ὁπλῖται, opp. τὸ ἄνοπλον, Arist. Pol. 1289b32, cf. Th. 5.6, X. An. 7.6.26 ; ἡ ὁ. δύναμις Arist. Pol. 1321a18.

[ῑ], den Schwerbewaffneten betreffend ; μάχη, Plat. Rep. II.374d ; θώραξ, Ep. XIII.363a ; τὸ ὁπλιτικόν, die schwerbewaffneten Truppen, Thuc. 5.6 ; Xen. An. 7.6.26 ; Plat. u. A.; τὰ ὁπλιτικὰ ἐπιτηδεύειν, den Dienst eines Schwerbewaffneten tun, Plat. Lach. 183c.