ὁμ·ώνυμος, ος, ον [ῠ]
      1 qui porte le même nom, IL. 17, 720 ; PD. I. 6, 24 ; XÉN. Cyn. 10, 11 ; PLAT. Pol. 257 a, etc. ; τινι, PLAT. Rsp. 330 b ; τινος, PLAT. Prot. 311 b, etc. que qqn ;
      2 qui emploie la même dénomination ; ὁμώνυμοι λέξεις, GRAMM. ; τὰ ὁμώνυμα, ARSTT. Nic. 1, 4, termes homonymes, qui désignent par un même nom des choses différentes.

Étym. ὁμ. ὄνομα.

ον, (ὁμός, ὄνομα ; ὁμόνυμος is a misspelling in Ant.Lib. 34.5) having the same name, Il. 17.720, Pi. I. 7 (6).24, etc. ; τινι with one, Th. 2.68, Pl. R. 330b, etc. ; τὸν ὁ. ἐμαυτῷ my own namesake, D. 3.21, cf. Isoc. 11.10. Subst., ὁ. τινός Pi. Fr. 105, Hdt. 3.67, Pl. Sph. 218b, 234b ; ὁσαυτοῦ ὁ. your namesake, Id. Prt. 311b ; ὁσὸς ὁ. Id. Tht. 147d ; ἡ ὁ. αὐτῆς Luc. Im. 20.
of like kind, πάντα τὰ ἐκείνοις ὁ. Pl. Phd. 78e, cf. Prm. 133d.
in the Logic of Arist., τὰ ὁ. are things having the same name but different natures and definitions, things denoted by equivocal or ambiguous words, Cat. 1a1, cf. EN 1096b27. Adv. -μως equivocally, ib. 1129a30, de An. 412b14, al., cf. Thphr. CP 1.22.1.

gleichnamig, einerlei Namen habend ; Il. 17.720 ; Pind. I. 6.24 ; δύστονα κήδε' ὁμώνυμα, Aesch. Spt. 971 ; τινί, Plat. Rep. I.330b, Crat. 405d u. öfter ; auch τινός, z.B. παρὰ τὸν σαυτοῦ ὁμώνυμον ἐλθών, Prot. 311b ; Sp., wie Ath. XI.491c. Bes. gleichlautende Wörter, die verschiedene Begriffe ausdrücken, Arist. cat. 1.1, top. 1.15 u. öfter.