ὁμό·τροπος, ος, ον, qui a les mêmes goûts, les mêmes mœurs, le même caractère ou le même genre de vie, HDT. 8, 144 ; PD. O. 13, 7 ; PLAT. Phæd. 83 d ; τινι, HDT. 2, 49, que qqn ; subst. οἱ ὁ. τινος, ESCHN. 22, 32, ceux qui ont les mêmes goûts que qqn.

Étym. ὁμ. τρόπος.

ον, of the same habits or life, ὁ. τε καὶ ὁμότροφος γίγνεσθαι, of the mind in relation to the body, Pl. Phd. 83d ; as Subst., οἱ ὁ. τινός Aeschin. 1.158, cf. Thphr. Char. 26.7 ; Δίκα καὶ ὁ. Εἰρήνα v.l. in Pi. O. 13.7 ; λέγοιτο δ’ ἄν τις Πυρρώνειος ὁ. D.L. 9.70.
of like fashion, ἤθεα ὁ. Hdt. 8.144 ; τὰ ἐν Αἰγύπτῳ… ὁ. ἂν ἦν τοῖσι Ἕλλησι Id. 2.49, cf. Aen.Tact. 19, al. Adv. -πως in the same manner, Id. 3.3, Arist. SE 183b6.
homogeneous, Dam. Pr. 45.

von gleichen Sitten, gleicher Lebensart, gleichem Charakter, übereinstimmend ; Δίκα καὶ ὁμότροπος Εἰράνα, Pind. Ol. 13.7 ; ἤθεα, Her. 8.144 ; τινί, 2.49 ; Plat. Phaed. 83d ; οἱ ὁμότροποι Τιμάρχου, Aesch. 1.158 ; Ἔρωτι, Anacr. 36.5.
• Adv. ὁμοτρόπως, Schol. Soph. O.C. 350 u. A.