att. οἰστός, οῦ (ὁ) trait, flèche, IL. 5, 99, etc. ; OD. 21, 12 ; fig. PD. O. 2, 99 ; THC. 2, 75 ; XÉN. An. 2, 1 ; EUR. Med. 634.

➳ ἡ οἰστός, ZÉNON (ARSTT. Phys. 6, 9).

Att. οἰστός (E. Fr. 1063.13, Med. 634 (lyr.)), ὁ (also ἡ Zeno ap. Arist. Ph. 239b30), arrow, πικρὸς ὀ. Il. 4.134, al. ; χαλκήρης 13.650 ; τριγλώχις 5.393 ; τανυγλώχις 8.297 ; rare in Att. Prose, πυρφόροις οἰστοῖς Th. 2.75, Pl. Ion 535b, Lg. 795a, X. An. 2.1.6 ; metaph, of a poem, Pi. O. 2.90, 9.12 ; ὁ τῆς σοφίας ὀ. Heraclit. All. 34. a plant, arrow-head, Sagitta sagittifolia, Mago ap. Plin. HN 21.111. the constellation Sagitta, Eudox. ap. Hipparch. 1.11.10.

ὁ, att. οἰστός, eigtl. der Getragene, Geworfene, der Pfeil ; ἐν δ' ἔπεσε ζωστῆρι πικρὸς ὀϊστός, Il. 4.134, 217 ; φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν, θῆκε δ' ἐπὶ νευρῇ, 8.323, τανυγλώχιν, 297 ; χαλκήρης, mit eherner Spitze, 13.560 ; ἆλτο δ' ὀϊστὸς ὀξυβελής, 4.125, wie ἀπὸ νευρῆφι δ' ὀϊστοὶ θρῶσκον, 15.313 ; πτερόεις, gefiedert, 5.171, wie Pind. Ol. 9.13, wo das Lied so heißt, nach einer dem Dichter geläufigen Uebertragung, vgl. ἐκ φρενὸς εὐκλέας ὀϊστοὺς ἱέντες, d.i. mit dem Liede lobend, 2.99 ; ἄφυκτον ὀϊστόν, Eur. Med. 635 ; Herc.Fur. 196 ; sp.D., wie Anacr. 12.13 ; auch in Prosa, ἐν δεξιᾷ οἰστὸν προσαγόμενος μόνον, Plat. Legg. VII.795a. Bei Xen. An. 2.1.6 steht ὀϊστός. – Zeno bei Arist. phys. 6.9 auch ἡ φερομένη ὀϊστός.