ὀψο·ποιός, οῦ (ὁ) cuisinier, HDT. 9, 82 ; différent de ἀρτοκόπος, XÉN. Hell. 7, 1, 38 ; de ἀρτοποιός, XÉN. Cyr. 5, 5, 39 ; de σιτοποιός, XÉN. Cyr. 8, 5, 3 ; de μάγειρος, PLAT. Rsp. 373 c, etc.

Étym. ὄψ. ποιέω.

ὁ, one who cooks food, a cook, distd. from ἀρτοκόπος or ἀρτοποιός, Hdt. 9.82, X. HG 7.1.38, Cyr. 5.55.39; from σιτοποιός, ib. 8.5.3, Pl. Grg. 517e; from μάγειρος, Id. R. 373c, cf. Tht. 178d; οὐκέτι μάγειρος ὀ. δ’ ἐστί που Dionys.Com. 2.9; τὸν ὀ. σκευάσαι χρηστῶς μόνον δεῖ τοὖψον Alex. 149.6; metaph, τοὺς εἰωθότας τῶν λόγων ὀ. Chor. Brum. 14.18.

Speisen (lecker) zubereitend, Koch ; Her. 9.82 ; Plat. Theaet. 178d, Gorg. 464d ; neben μάγειρος, Rep. II.373c ; Xen. Cyr. 5.5.39, Mem. 2.1.30 u. öfter, u. Folgde, wie Ath.