ὀψί·γονος, ος, ον [ῐ]
   I né dans la suite, descendant, IL. 16, 31 ; οἱ ὀψίγονοι, IL. 3, 353, la postérité ;
   II né tard, d’où :
      1 né de parents âgés, HH. Cer. 164 ;
      2 né le dernier, càd. le plus jeune, HDT. 7, 3 ; ESCHL. Suppl. 360 ; abs. jeune, THCR. Idyl. 24, 31.

Étym. ὀψέ, γίγνομαι.

ον, late-born, τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονός περ ; Il. 16.31, cf. Thphr. Fr. 30.6; mostly in pl., ὀψιγόνων ἀνθρώπων of men after-born, Il. 3.353, cf. Od. 1.302, etc. of a son, late-born, born in one΄s old age, h.Cer. 165, Arr. Ind. 9.2; born late in the season, ἔριφος Longus 4.6.
later-born, i.e.
younger, A. Supp. 361 (lyr.), Hdt. 7.3; young, Theoc. 24.31.
late in spawning, of the needle-fish, Arist. HA 571a2.

spät geboren, der Jüngere, bes. der Nachkomme, im plur., καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων, Il. 3.353, 7.87, öfter, τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονος 16.31 ; der Jüngling, im Ggstz des Alten, Aesch. Suppl. 356 ; ἢν βασιλεύοντι ὀψίγονος ἐπιγένηται, Her. 7.3, ein spätgeborner Sohn.