ὀχυρόω-ῶ [ῠ] (pl.q.pf. pass. ὠχυρώμην) fortifier, POL. 14, 9, 9 ; au pass. PLAT. Ax. 371 b ;

Moy. m. sign. XÉN. Cyr. 5, 4, 39 ; POL. 1, 18, 3.

Étym. ὀχυρός.

fortify, τοὺς λιμένας IG2². 834.14 (iii BC); πόλιν Plb. 14.9.9, J. AJ 12.7.7; τὰ στόματα τῶν ποταμῶν OGI 90.25 (Rosetta, ii BC); τείχη LXX Je. 28 (51).53; metaph, τὸν τῆς εὐσεβείας λιμένα ib. 4 Ma. 13.7; — Med., in act. sense, X. Cyr. 5.44.39, Plb. 1.18.3; — Pass., τὰ πρόπυλα κλείθροις ὀχυροῦται Pl. Ax. 371b, cf. OGI 90.22 (Rosetta, ii BC); πρόθυρα τείχεσι… ὠχύρωτο Arist. Mu. 398a18. ὠχυρωμένη besieged, LXX Jo. 6.1. metaph, confirm, τὸ λεγόμενον Phld. Rh. 2.98 S.
constrain, τοὺς πονηρούς ib. 148 S.

fest machen, befestigen ; τὰ πρόπυλα σιδηροῖς κλείθροις, Plat. Ax. 371b ; u. med., ὀχυροῦσθαι τὰ τείχη φύλαξιν, Xen. Cyr. 5.4.39 ; Pol. 14.2.3 u. öfter, auch einmal im act., 14.9.9 ; Sp.; ὀχυρωτέος, Plut. Mar. 18.

to make fast and sure, fortify , (Polybius Historicus): —;the Mid. just like Act., (Xenophon Historicus) (ML)