ή, όν [ᾰ]
      1 privé de son père ou de sa mère, orphelin, OD. 20, 66, HÉS. O. 328, etc. ;
      2 sans enfants, sans rejetons, EUR. Or. 664 ; privé de ses petits (oiseau) SOPH. Ant. 425 ;
      3 p. ext. privé de, gén. PD. O. 9, 65, etc. EUR. Andr. 308 ; PLAT. 2 Alc. 147 a.

➳ Fém. -ός, EUR. Hec. 150.

Étym. p. *ὀρφος, de la R. indo-europ. *h₃orb^h-o-, (devenu) orphelin, privé de ; cf. lat. orbus, all. Erbe « héritage ».

ή, όν, also ός, όν E. Hec. 149 (anap.) : — orphan, without parents, fatherless, αἱ δ’ ἐλίποντο ὀρφαναί Od. 20.68 ; ὀ. τέκνα Hes. Op. 330 ; παῖδά τ’ ὀ. λιπεῖν S. Aj. 653 ; as Subst., orphan, ἐπίκληροι καὶ ὀ. Lys. 26.12 ; ὀρφανοῖς καὶ ὀρφαναῖς Pl. Lg. 926c ; ὀρφανῶν κάκωσις Arist. Ath. 56.6, cf. IG1². 6.124; also in neut., εἰς ὀρφανὰ καὶ ἔρημα ὑβρίζειν Pl. Lg. 927c ; of animals, ὄρνις Ar. Av. 1361 ; ὀ. οἶκος, δόμος, S. Fr. 943, E. Alc. 657 ; metaph, neglected, ἡ δέλτος ὀρφανὴ κεῖται Herod. 3.15 ; ὀρφανὰ κεῖται σκῦλα Epigr. ap. Paus. 1.13.3. c. gen., bereaved or bereft of, of children, ὀ. πατρός reft of father, E. El. 914, 1010 ; τοῦ πατρὸς ὀ. D. 57.70 ; γονέων Plu. 2.293d, etc. of parents, πότμον ὀρφανὸν γενεᾶς childless, Pi. O. 9.61 ; ὀ. παιδός, τέκνων, E. Hec. 149 (anap.), Fr. 332.6; νεοσσῶν ὀρφανὸν λέχος S. Ant. 425. generally, ὀ. ἑτάρων Pi. I. 7 (6).10, cf. Pl. Lg. 730d; νύμφας ἔθηκεν ὀρφανὰς ξυναόρων E. Or. 1136; ἐπιστήμης Pl. Alc. 2.147a ; κρατός Sosith. 2.20 ; ὀρφανοὶ ὕβριος free from insolence, Pi. I. 4 (3).8 (26) ; ψόφον… Κασταλίας ὀρφανὸν ἀνδρῶν χορεύσιος Id. Pae. 6.9; ὀ. μαχᾶν, = ἀπόμαχος, Tim. Pers. 154 ; ὀρφανὴ βίου, i.e.
poor, Herod. 3.39 ; ὀ. ἀγκίστρου κάλαμος AP 12.42 (Diosc.); Com. metaph, ὀ. ταρίχιον salt-fish without sauce, Pherecr. 22 (dub.l.). (A shorter form ὀρφο- appears in ὀρφοβότης, ὀρφόω, cf. Lat. orbus, Goth. arbi ΄inheritance΄.)

(orbus), bei den Attikern nach Porson zu Eur. Hec. 150 stets 2 Endgn, verwaist, elternlos, bes. vaterlos ; ὀρφαναί, elternlose Töchter, Od. 20.68 ; ὀρφανὰ τέκνα, Hes. O. 332 ; sp.D., παῖς Bass. 11 (VII.372). – In allgemeiner Bdtg, wie unser verwaift, beraubt, ermangelnd, entbehrend, τινός, z.B. ἑταίρων, Pind. I. 6.10 ; ὕβριος, ohne Uebermut, 3.26 ; dah. auch von Eltern, Ol. 9.65, wie Eur. es auch ohne den Zusatz braucht, Hec. 150, πότμος ὀρφανὸς γενεᾶς, kinderlos ; παῖδά τ' ὀρφανὸν λιπεῖν, Soph. Aj. 638 ; übertr., ὅταν κενῆς εὐνῆς νεοσσῶν ὀρφανὸν βλέψῃ λέχος, Ant. 421 ; οἶκον ὀρφανὸν λείψω πατρός Eur. Or. 663, u. öfter in dieser Vrbdg, ὀρφανὴν πατρός, El. 914 ; u. so in Prosa im eigentlichen Sinne, u. übertr.; παίδων ὀρφανὸν αὐτῷ γενέσθαι τὸν βίον, Plat. Legg. V.730d ; τῶν φιλτάτων, Phaedr. 239e ; τῆς ἐπιστήμης, Alc. II, 147a ; subst., τοῖς ὀρφανοῖς καὶ ὀρφαναῖς, Legg. XI.926c, öfter.

ὀρφανός, -ή, -όν
[in LXX for יָתוֹם ;]
__1. prop., orphan, fatherless: Mrk.12:40, WH, mg, Jas.1:27.
__2. In a general sense (as also in cl.; see LS, see word; and cf. MM, xviii), bereft, friendless, desolate: Jhn.14:18.†
(AS)