ὀρσο·θύρη, ης (ἡ) [ῠ] litt. porte de derrière, ouverture dans le mur qui sépare la grande salle (μέγαρον) du corridor (λαύρα) menant aux pièces situées à l’étage ; sel. d’autres, porte élevée sur une ou plusieurs marches, OD. 22, 126, 132, 333.

➳ [ῡ] irrég. SIM. AM. Iamb. fr. 21.

Étym. ὄρρος, θύρα.

ἡ, prob.
a door high up in the wall, Od. 22.126, 333 ; ἀν’ ὀρσοθύρην ἀναβαίη ib. 132 ; sens. obsc., τῆς ὄπισθεν ὀ. Semon. 17 [where υ appears to be long]. (θύρα ἐν ὕψει τοῦ τοίχου, Phot., Suid., cf. the second explanation in Hsch. ; a form ὀρσορόκα (acc. sg.) given by Apollod. ap. EM 633.57 sqq. is apptly. corrupt; — ὀρσοθύρη was derived in antiquity from ὀρούω, EM l.c., etc. ; the true etym. is uncertain, but cf. ὄρρος, ὀρρόβηλος.)

ἡ, wahrscheinlich eine Tür, zu der man auf Stufen, auf einer Treppe hinansteigt, eine Stufentür, Od. 22.126, 333, vgl. bes. 132, ἀν' ὀρσοθύρην ἀναβαίνειν ; nach den alten Erklärern θύρα τις ἐπίσημος, ὑψηλοτέραν πρόσβασιν ἔχουσα, auch ἐκτομὰς θύρα, δι' ἧς εἰς ὑπερῷον ἀναβαίνουσιν ὀρούοντες ἐπ' αὐτῆς. Auch Simon. bei EM. 634b.