ή, όν, de montagne, d’où :
      1 couvert de montagnes, montagneux, HDT. 1, 111 ; XÉN. Cyr. 1, 3, 3 ; PLUT. M. 172 f ; ἡ ὀρεινή (s.-e. χώρα) ARSTT. H.A. 5, 28, pays de montagnes ;
      2 qui croît, habite ou se trouve dans les montagnes, THC. 2, 96 ; ARSTT. H.A. 9, 40 ; JOS. B.J. 3, 3, 4 ;
      3 de montagnard, PLAT. Crat. 394 e.

Étym. ὄρος.

ή, όν, (< ὄρος) mountainous, hilly, χώρη Hdt. 1.110, cf. 2.34 ; opp. πεδινός, X. Cyr. 1.6.43 ; opp. πεδιάς, J. BJ 3.3.4 ; ὀρεινὴν οὖσαν [τὴν Ἀρκαδίαν] Arist. Mete. 351a3 ; ἡ ὀρεινή hill-country, Id. HA 556a4, al.
of or from the mountains, dwelling on the mountains, οἱ ὀ. Θρᾶκες Th. 2.96, X. An. 7.4.11 ; of birds, Arist. HA 592b19 ; of plants, Thphr. HP 6.8.3 ; τὸ ἄγριον καὶ τὸ ὀ. his wild and mountain nature, Pl. Cra. 394e ; metaph, ὀ. ἱμάτιον, = ἄκναπτον, Com.Adesp. 328. in Egypt, belonging to the edge of the desert, esp. as epith. of canals, PTeb. 61 (b).160, al. (ii BC).

bergig, gebirgig ; χώρη, Her. 1.110 ; Xen. u. Folgde ; τὸ ὀρεινὸν τῆς φύσεως, Plat. Crat. 394e ; ὁδός, im Ggstz von πεδινή, Xen. Cyr. 1.6.43 ; ὀρεινὸν καὶ ὑπόλιθον γήδιον, Luc. Tim. 31 ; a.Sp., auch = in den Gebirgen wild wachsend, im Ggstz von ἥμερος, Jos.; vgl. Arist. H.A. 9.40 ; Θρᾷκες, im Gebirge wohnend, Thuc. 2.96.
Bei Arist. H.A. 8.3 heißt eine Art αἰγιθαλός so, διὰ τὸ διατρίβειν ἐν τοῖς ὄρεσιν.

ὀρεινός (WH, ὀριν-; see MM, xviii,) -ή, -όν
(< ὄρος),
mountainous, hilly; ἡ ὀ. (sc. χώρα), the hill-country (LXX for הַר): Luk.1:39, 65 †
(AS)