άδος, adj. f. propr. pleine de sève, d’où subst. ἡ ὀργ. (s.-e. γῆ) :
      1 terre grasse et fertile, contrée boisée, ANTH. 9, 645 ; XÉN. Cyn. 10, 19 ; DÉM. 175, 15 ;
      2 portion de territoire fertile consacrée à Dèmèter et à Perséphonè, entre Athènes et Mégare, PLUT. Per. 30 ; PAUS. 3, 4, 2.

Étym. ὀργή.

(sc. γῆ), άδος, ἡ, any well-watered, fertile spot of land, meadow-land, partially wooded, with or without cultivated fields, IG1². 325.18, E. Ba. 340, 445, El. 1162 (lyr.), X. Cyn. 9.2, AP 6.41 (Agath.); ὑπ’ ὀργάδα τὰν Ἀχέροντος Hymn.Is. in Not. Arch. 4.212.
rich tract of land sacred to the gods; such a tract between Athens and Megara, sacred to Demeter and Persephone, was specially called ἡ ὀ. or ἱερὰ ὀ., D. 13.32, Call. Fr. 35 P., Plu. Per. 30, Paus. 3.4.2, cf. IG2². 204.8, 16 ; similarly perh. ὀργή in Herod. 4.46 (s.v.l.).

άδος, ἡ, sc. γῆ, nach Tim. lex. Plat. ἡ εὔγειος, λιπαρά, ἀκμαία, vgl. Ruhnk. dazu p. 195, eine feuchte, wohlbewässerte, üppig fruchtbare Gegend, Marschland ; πρὸς Ἴδης ὀργάδας, Eur. Rhes. 282 ; Bacch. 340 ; Xen. Cyn. 10.19 vrbdt εἰς τὰς ὀργάδας καὶ τὰ ἕλη καὶ τὰ ὕδατα ; bes. Aue, Viehweide, ποιμενίαν ἀν' ὀργάδα μέλπεται Ἀχώ, Satyr. Th. 2 (Plan. 153); Dion.Hal. u. a.Sp.; εὐάροτος, Agath. 30 (VI.41). – Bes. nach Poll. 1.10 die den Göttern geheiligten, fruchtbaren Plätze ; Harp. v. ὀργεῶναι vrbdt ἐν ταῖς ὀργάσι καὶ τοῖς ἄλσεσι, zu Dem. 13.22 ἀποτεμνομένους τὴν ὀργάδα aber faßt er es allgemeiner : τὰ λοχμώδη καὶ ὀρεινὰ χωρία καὶ οὐκ ἐπεργαζόμενα ; es ist aber hier, wie Plut. Pericl. 30, τέμενος, ἀποτέμνεσθαι τὴν ἱερὰν ὀργάδα, so zu nehmen, wie es erklärt wird Hellad. chrestom. p. 19 : ἰδίως ἐκάλουν οἱ Ἆθηναῖοι τὴν ταῖν θεαῖν ἀνειμένην τῆς Ἀττικῆς μεταξὺ καὶ τῆς μεγαρίδος. – Uebh. als adj. von Fruchtbarkeit, Fülle strotzend, übertr., θυγατέρες εἰς λέχος ὀργάδες, zur Εhe vollreife Mädchen, mannbare, Nicet.

Place, proper name

• reserved area on the border between Athens and Megara, near Ag. Triada, West Attica. (TOPOS text)