ὀξυ·θύμια, ων (τὰ) [ῠῠ] coins des carrefours où l’on brûlait en l’honneur d’Hécate les restes des sacrifices (le feu était alimenté avec des branches de thym sauvage) EUP. 2-1, 469 Meineke ; HYPÉR. (HARP.).

Étym. ὀ. θύμος.

τά, refuse deposited at cross-roads near the statues of Hecate, ὃν χρῆν ἔν τε ταῖς τριόδοις κἀν τοῖς ὀξυθυμίοις προστρόπαιον τῆς πόλεως κάεσθαι τετριγότα should have been burned among the refuse, Eup. 120 ; περὶ οὗ πολλῷ ἂν δικαιότερον ἐν τοῖς ὀ. ἡ στήλη σταθείη ἢ ἐν τοῖς ἡμετέροις ἱεροῖς Hyp. Fr. 79 ; τῶν ὀ. ἀτιμότερος Poll. 5.163, cf. 2.231 ; = Ἑκαταῖα II, Did. ap. Harp., cf. Phot., Suid. ; or perh.
gallows (so Aristarch.), τίς γὰρ ἂν ἀντὶ ῥαφανῖδος ὀξυθύμι’ εἰσορῶν ἔλθοι πρὸς ἡμᾶς ; prob. in Com.Adesp. 400 ; cf. ἑκάτη.

τά, Plätze auf den Kreuzwegen neben den Bildsäulen der Hekate, wohin man die Reste von den Reinigungs- u. Sühnopfern brachte, um sie zu verbrennen, weil man sich hierzu des Reisigs von wildem Thymian bediente, θύμος ; Harp. führt aus Hyperid. an : περὶ οὗ πολλῷ ἂν δικαιότερον ἐν τοῖς ὀξυθυμίοις ἡ στήλη σταθείη ἢ ἐν τοῖς ἡμετέροις ἱεροῖς, mit anderen Erklärungen, u. aus Eupolis : ὃ χρῆν ἔν τε ταῖς τριόδοις, κἂν τοῖς ὀξυθυμίοις προστρόπαιον τῆς πόλεως κάεσθαι ; Phot. erkl. τὰ ἀποκαθάρματα τῶν μυσαρῶν, οἱ δὲ τὰ ἀγχονιμαῖα ξύλα.