GRC

ὀνομαίνω

download
JSON

Bailly

(f. ὀνομανῶ, ao. ὠνόμηνα, pf. inus.) nommer, càd. :
      1 désigner par un nom, donner un nom, HÉS. O. 8 ; CALL. Jov. 38 ; STR. 46 ;
      2 appeler par son nom, IL. 16, 491, etc. ;
      3 désigner par son nom, spécifier, énoncer avec précision, acc. IL. 2, 488 ; 9, 121 ; 14, 200 ; HDT. 4, 47 ; particul. promettre de, inf. OD. 24, 341.

Fut. ion. οὐνομανέω [ᾰ] HDT. 4, 47. Prés. dor. ὀνυμαίνω [ῠ] T. LOCR. 100 c ; LUC. H. conscr. 18 ; ao. béot. 3 sg. ὠνούμηνεν, COR. fr. 2 Bgk.

Étym. ὄνομα.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

h.Ven. 290, Aeol. and Dor. ὀνυμαίνω GDI 4992a iii 6 (Gortyn), Ti.Locr. 100c (Pass.); Ion. fut. οὐνομανέω Hdt. 4.47 (v.l. ὀν-) ; aor. ὠνόμηνα Is. 3.33 ; Ep. ὀνόμηνα Hom., Hes. (v. infr.); Boeot. ὠνούμηνα Corinna 2cod. (fort. -ανα) ; — Ep. and Ion. Verb, = ὀνομάζω, name or call by name, φίλον τ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον Il. 10.522, cf. 16.491, etc. ; θεοὺς ὀ. ἅπαντας 14.278 ; of things, name, recount, περικλυτὰ δῶρ’ ὀνομήνω 9.121 ; πληθὺν οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω 2.488 ; so πάντα μὲν οὐκ ἂν… Od. 4.240, etc. — Rare in Prose, Hdt. and Is. ll. cc. simply, utter, speak, ἴσχεο μηδ’ ὀνομήνῃς Od. 11.251, cf. h.Ven. 290 ; then (cf. ὀνομάζω 1.2) promise to do, ὄρχους δέ μοι ὧδ’ ὀνόμηνας δώσειν Od. 24.341.
name, call by a name, Hes. Op. 80 ; καί οἱ τοῦτ’ ὀνόμην’ ὄνομ’ ἔμμεναι Id. Fr. 116.2; in Dor. Prose, ἁδοναὶ ὀνυμαίνονται Ti.Locr. l.c., etc.
nominate, appoint, καὶ σὸν θεράποντ’ ὀνόμηνεν Il. 23.90.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

dor., äol. u. poet. = ὀνομάζω, ion. οὐνομαίνω, nennen ; φίλον δ' ὀνόμηνεν ἑταῖρον, Il. 10.522, er rief ihn mit Namen ; θεοὺς δ' ὀνόμηνεν ἅπαντας, 14.278 ; περικλυτὰ δῶρ' ὀνομήνω (conj. aor.), herzählen, 9.121 ; u., wie bei ὀνομάζω bemerkt ist, auch von dem, was Einer zu geben verheißt, ὄρχους δέ μοι ὧδ' ὀνόμηνας δώσειν πεντήκοντα, Od. 24.311 ; – ἴσχεο, μηδ' ὀνομήνῃς, halt an dich und sprich's nicht aus, Od. 11.251 ; – καὶ σὸν θεράποντ' ὀνόμηνεν, er ernannte ihn zu deinem Diener, Il. 23.90 (immer im aor., das praes. H.h. Ven. 291); – benennen, einen Namen geben, Hes. O. 8, καί οἱ τοῦτ' ὀνόμην' ὄνομ' ἔμμεναι, frg. 3.2 ; ὅσοι οὐνομαστοί εἰσι αὐτέων, τούτους οὐνομανέω, Her. 4.47 ; selten in attischer Prosa, ὅτι Κλειταρέτην ὁ πατὴρ ἐν τῇ δεκάτῃ ὠνόμηνεν, Isaeus 3.33.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
memory