ῆς (ἡ) voix, particul. :
      1 voix divine, voix prophétique, oracle, IL. 2, 41 ; OD. 3, 215 ; au plur. SOPH. O.C. 102 ;
      2 voix en gén. PD. (Cram. t. 1, p. 285) ; SOPH. O.C. 550, 1351 ; EUR. Med. 175 ; A.RH. 4, 725, 1382 ; NONN. Jo. 6, 58.

➳ Dor. ὀμφά, PD. l. c. ; EUR. Ion 907.

Étym. R. indo-europ. *seng^hw-, chanter ; cf. gotique siggwan.

ἡ, poet. Noun, voice, in Hom. always of the gods, ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς Il. 20.129 ; ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ Od. 3.215, 16.96 ; θείη δέ μιν ἀμφέχυτ’ ὀ., of the voice of the dream sent by Zeus to Agamemnon, Il. 2.41 ; oracle delivered from the inner shrine at Pytho, Thgn. 808 ; τρίποδος Philostr. Im. 2.19 ; κληροῦν ὀμφάν (v. κληρόω II. 2) ; signified by the flight of birds, ὀ. οἰωνοῖο A.R. 3.939 ; also in pl., κατ’ ὀμφὰς τὰς Ἀπόλλωνος S. OC 102 ; κατ’ ὀμφὴν σήν on hearing thy message, ib. 550, cf. 1351.
sweet, tuneful voice, Pi. Fr. 152 ; ὀμφαὶ μελέων ib. 75.19 ; ἁδεῖαι… ὀμφαί Id. N. 10.34, cf. S. Ichn. 321 (lyr.). generally, a voice, sound, ἰΰζειν ὀμφάν A. Supp. 808 (lyr.) ; μύθων αὐδαθέντων ὀ. E. Med. 175 (lyr.). ὀμφά· ὀσμή (Lacon.), Hsch., dub. cj. in Lyr.Adesp. 63 ; cf. εὔομφος 1, ποτόμφει. ὄμφαι, αἱ, name of the best kind of nard, τὰς ὄμφας ὀνομαζομένας βαρβάρῳ γλώττῃ κτλ. Gal. 14.74. (In sense 1 cogn. with Engl. song ; in sense II with ONorse anga ΄give out a sweet scent΄, angi ΄scent΄, ang ΄pleasant sensation΄.)

ἡ (von ΕΠ, ἔπος), die Stimme ; bei Hom. stets ὀμφὴ θείη oder ὀμφὴ θεῶν oder θεοῦ, Götterstimme ; θείη δέ μιν ἀμφέχυτ' ὀμφή, Il. 2.41 ; ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς, 20.129 ; ἐπισπόμενοι θεοῦ ὀμφῇ, Od. 3.215, 16.96 ; so noch κατ' ὀμφὰς τὰς Ἀπόλλωνος Soph. O.C. 102 ; – allgemeiner, ἁδεῖαι Ἀθαναίων ὀμφαί νιν κώμασαν, die Stimmen, Pind. N. 10.34 ; ἴϋζε δ' ὀμφάν, Aesch. Suppl. 789 ; οὔτ' ἄν ποτ' ὀμφῆς τῆς ἐμῆς ἐπῄσθετο, Soph. O.C. 1353 ; πῶς μύθων αὐδαθέντων δέξαιτ' ὀμφάν ; Eur. Med. 175 ; einzeln noch bei sp.D.; λιγεῖα, Anacr. 41.11 ; Nonn.; auch Heliod.
Nach Hesych. bei den Lazedämoniern = ὀσμή.