ά, όν :
      1 act. glissant, propre à faire glisser, PD. P. 2, 96 ; XÉN. An. 4, 3, 6, etc. ; PLAT. Soph. 231 a ; PLUT. Pyrrh. 29 ;
      2 pass. qui glisse facilement, mobile, fugace, ANTH. 7, 398 ; LUC. Tim. 29.

• Sup. -ότατος, PLAT. l. c.

Étym. ὀλισθάνω.

ά, όν, slippery, οἶμος Pi. P. 2.96 (metaph) ; ἂν… ὀ. ᾖ τὸ χωρίον X. Eq. 7.15 ; λίθοι Id. An. 4.3.6, etc. ; of mucilage, Hp. Acut. 10, 15 (Sup.). metaph, slippery, hard to catch and keep hold of, Pl. Sph. 231a (Sup.) ; τύχη AP 10.66 (Agath.); τὸ ὀ. τῆς διανοίας αὐτῶν Ps.-Luc. Philopatr. 22 ; ὀ. ἱκεσίη AP 5.215 (Agath.).
liable to slip, πόδες AP 7.542 (Stat. Flacc.) ; ὀλισθηροὶ εἰς πόδας ib. 398 (Antip.) ; metaph, πρὸς ὀργὴν ὀ. Plu. Cat. Mi. 1. Adv. -ρῶς, ἔχειν πρός τι Id. 2.31c.

schlüpfrig, glatt. wo man leicht ausgleitet ; οἶμος, Pind. P. 2.95 ; im superl., Plat. Soph. 231a ; Xen. u. Folgde ; τόπος, Plut. Pyrrh. 29 ; φάρυγγες, im Meere, Apollds. 23 (VII.702); auch übertr., τὸ ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας αὐτῶν, Luc. Philopatr. 22 ; τύχη, Agath. 66 (X.66); ἱκεσία, 4 (V.216); • adv., ὀλισθηρῶς ἔχειν πρός τι, geneigt sein zu, Plut. de aud. poet. 10.