ου [ᾰᾱ]
      1 adj. m. : δίφρος, PAUS. 1, 27, 1 ; ATH. 512 c, chaise pliante, pliant ;
      2 subst. ὁ ὀκλ. m. sign. AR. Eq. 1384 ; LUC. Lex. 6.

Étym. ὀκλάζω.

ου, ὁ, folding-chair, camp-stool, IG1². 282.119, Ar. Eq. 1384, 1386, Luc. Lex. 6 ; δίφρος ὀ. Paus. 1.27.1, Heraclid. Pont. ap. Ath. 12.512c.

θρόνος, ὁ, ein Klappstuhl, Feldstuhl, den man zusammenlegen kann, Poll. 10.47 ; vgl. EM. 518.29 ; δίφρος, Ath. XII.512a, wo man sieht, daß sich die reichen Athener solche Stühle nachtragen ließen, ἵνα μὴ καθίζοιεν ὡς ἔτυχεν ; vgl. Ar. Eq. 1381, wo ohne Zusatz steht ἔχε νῦν ἐπὶ τούτοις τουτονὶ τὸν ὀκλαδίαν καὶ παιδ' ἐνόρχην, ὅσπερ οἴσει τόνδε σοι ; καὶ ἀσκάνται κεῖνται, Luc. Lexiphan. 6 ; Paus. 1.27.1.