adv., avec les dents, en mordant, IL. 2, 418, etc. ; OD. 1, 381, etc. ; EUR. Ph. 1423 ; AR. Pl. 690, etc.

Étym. pré-grec.

Adv.
by biting with the teeth, ὀ. ἕλον οὖδας, of men in the agonies of death, Il. 11.749, etc. ; so ὀ. λαζοίατο γαῖαν 2.418 ; γαῖαν ὀ. ἑλόντες E. Ph. 1423 ; also ὀ. ἐν χείλεσι φύντες biting the lips in smothered rage, Od. 1.381 ; so in Com., ἀποδάκνειν ὀ. Cratin. 164 ; διατρώξομαι ὀ. τὸ δίκτυον Ar. V. 164 ; ὀ. ἔχεσθαι ib. 943 ; λαβέσθαι Id. Pl. 690; — if κυνὸς ἄγριον ὀδάξ be correct in Diog. Cyn. ap. D.L. 6.79, ὀδάξ must be taken either as tooth or as bite.

(vgl. ὀδούς, δάκνω), adv., beißend, mit den Zähnen ; bes. ὀδὰξ ἕλον οὖδας, von den Sterbenden (vgl. ins Gras beißen), Il. 11.749 u. öfter, wie Eur. γαῖαν ὀδὰξ ἑλόντες, Phoen. 1432 ; πάντες ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύντες, Od. 1.381, d.i. sie bissen fest mit den Zähnen in die Lippen, Ausdruck verhaltenes Ingrimms ; διατρώξομαι ὀδὰξ τὸ δίκτυον Ar. Vesp. 164, u. öfter, u. Sp.