ά, όν, volumineux, gros, enflé, gonflé, HPC. 106 d ; ARSTT. Probl. 24, 10 ; fig. τὸ ὀγκ. ARSTT. Nic. 4, 7, l’enflure ; en parl. du style, D. PHAL. § 176.

• Cp. -οτερος, ARSTT. Probl. 10, 54.

Étym. ὄγκος.

ά, όν, (ὄγκος²) bulky, swollen, ὀστέα Hp. Fract. 24 (Comp.) ; ὀ, εἰς τὸ ἄνω Id. Art. 13 (Comp.). metaph, stately, pompous, ὄνομα Demetr. Eloc. 176 ; τῆς βασιλείας ὀγκηρότερον διᾴγειν X. HG 3.4.8 ; ἐν τραγῳδίᾳ, πράγματι ὀγκηρῷ φύσει Longin. 3.1 ; τὸ ὀ.
bombast, Arist. EN 1127b24 ; irreg. Comp. ὀγκότερος (formed from ὄγκος) Id. Pr. 966a2 ; Sup. ὀγκότατος AP 12.187 (Strat.).

von großer Masse, großem Umfange, Arist. Probl. 10.54 ; prachtvoll, gew. tadelnd, τῆς βασιλείας ὀγκηρόεερον διάγειν, mit mehr Pracht leben, mit dem Nebenbegriff des Aufgeblasenen, Xen. Hell. 3.4.8 ; Sp. – Auch vom Styl, τὸ ὀγκηρόν, = ὄγκος, Arist. eth. 4.7.