gén. Ἴσιδος, acc. Ἶσιν (ἡ) :
      1 Isis, divinité égyptienne, femme et sœur d’Osiris, HDT. 2, 41, 59, 156 ;
      2 n. de plantes, PLUT. M. 939 d ; et d’un emplâtre, GAL. 10, 385, etc.

➳ Gén. ion. Ἴσιος, HDT. 2, 41, etc. ; dat. ion. Ἴσι, HDT. 2, 61 et 176.

ἡ, voc. Ἶσιν UPZ 81 ii 19 (ii BC), gen. Ἴσιδος BGU 993ii10 (ii BC), Plu. 2.353f, etc. ; Ion. and later Ἴσιος Hdt. 2.41, PPetr. 3 p. 216 (iii BC), etc. (written Ἔσιος Schwyzer 749 (v BC)), dat. Ἴσιδι OGI 175.4 (ii BC), etc., Ἴσι or Ἴσει Hdt. 2.59, OGI 61.4 (iii BC); acc. Ἶσιν ; — Isis, Hdt. ll. cc., Call. Epigr. 58, Apollod. 2.1.3, Plu. 2.351f, POxy. 1380 (ii AD), etc. ; Ἴσιδος τρίχες, name of a plant, Plu. 2.939d, cf. Plin. HN 13.142. name of a plaster, Gal. 11.126, 13.774. Pythag. name for the δυάς, Theol.Ar. 12.