ή, όν, de l’Inde, indien, SOPH. Ant. 1038 ; XÉN. Cyn. 9, 1 ; subst. :
   I ἡ Ἰνδική (s.-e. χώρη) HDT. 3, 106 ; 4, 40 ; ARSTT. Mund. 2, 14, etc. l’Inde ;
   II τὸ Ἰνδικόν (s.-e. φάρμακον) :
      1 le poivre, HPC. 630, 38 ;
      2 l’indigo, DIOSC. 5, 107 ; VITR. 7, 10, etc.

• Sup. -ώτατος, PHILSTR. p. 11.

Étym. Ἰνδία.

ή, όν, Indian; ἡ Ἰ. χώρη Hdt. 3.98; Sup. -ώτατος Philostr. VA 1.10; — fem. Ἰνδίς, ίδος, f.l. in Nonn. D. 17.377. Ἰνδικὸν φάρμακον a kind of pepper, Hp. Mul. 1.81; but, indigo (cf. infr. 2), PHolm. 11.2; also called ἰ. μέλαν ib. 9.8. the plant indigo, Indigofera tinctoria, Dsc. 5.92. name of an eye-salve, Gal. 12.780, al.