ατος (τὸ) [ῡ] propr. construction assise, d’où :
   I au propre :
      1 fondement, fondation, STR. 252 ; cf. PLUT. Marc. 20 ;
      2 demeure, particul. demeure sacrée, temple, HDT. 8, 144 ; ESCHL. Ch. 1036, etc. ;
      3 statue, ESCHL. Pers. 811 ; en prose réc., DH. 1, 67 ;
   II fig. support, appui : πόλεως, EUR. Suppl. 631, d’une cité, en parl. des chefs.

Étym. ἱδρύω.

ατος, τό, establishment, foundation, Ἰάσονος ἵ. Str. 6.1.1, cf. Plu. Marc.. 20; Ποιῆσσαν χαρίτων ἵ. Call. Aet. 3.1.73.
temple, shrine, θεῶν Hdt. 8.144, A. Ag. 339, cf. Ch. 1036, E. Ba. 951, Pl. Lg. 717b, etc. ; statue, δαιμόνων ἵ. A. Pers. 811, cf. Arr. Epict. 2.22.17. τὸ σὸν ἵ. πόλεως the stay, support of thy city, of chieftains, E. Supp. 631 (lyr.). [ῡ, ἵδρῠμα Call. l.c. (s.v.l.); ῐ by nature, Lyc. 1032.]

[ῡ], τό, das Niedergesetzte, Festgestellte, Gegründete ; vom Tempel Aesch. Eum. 32 ; wie ἕδος auch Götterstatue, Götterbild, δαιμόνων θ' ἱδρύματα πρόρριζα φύρδην ἐξανέστραπται βάθρων Pers. 797 ; vgl. Ag. 330 ; βωμοὶ δ' ἄϊστοι καὶ θεῶν ἱδρύματα 513 ; τὰ Νυμφῶν ἱδρύματα Eur. Bacch. 949, der Suppl. 631 τὸ σὸν ἄγαλμα, τὸ σὸν ἵδρυμα πόλεος vrbdt, wo man es »die in der Stadt angesiedelten Bürger« od. »die Stütze, Schutzwehr der Stadt« erkl.; in Prosa, ἐφέστιον ἵδρυμα ἐν οἴκῳ ἔχων Plat. Legg. XI.931a, ἱδρύματα ἴδια πατρῴων θεῶν IV.717b ; Sp., τῶν ἱδρυμάτων κομισθέντων ἐκ τοῦ νεώ Dion.Hal. 1.67 ; – die Gründung, ἵδρυμα λέγεται Κρητῶν γενέσθαι τὸ ἱερόν Plut. Marc. 20.