(seul. prés.) rouler, NIC. Th. 478 ; d’où au pass. :
      1 être mû d’un mouvement circulaire ou de va-et-vient, SOPH. Ant. 340 ; ARSTT. Cæl. 2, 14 ;
      2 être enroulé, d’où être enveloppé, entouré (de liens) A.RH. 1, 129 ; 2, 1250 ; p. anal. être pressé (par la foule) A.RH. 2, 27.

Étym. εἰλέω.

v. εἴλω ; aor.1 Med. ἰλλάμην, plait, πλοκάμους IG 5(2).472.11 (Megalopolis, ii/iii AD).

(= εἴλω, vgl. auch εἰλέω, εἰλύω), wälzen, herumdrehen ; ἀνὴρ γᾶν ἀποτρύεται ἰλλομένων ἀρότρων ἔτος εἰς ἔτος Soph. Ant. 340, mit den v.l. εἰλημένων u. παλλομένων, während die Pflüge sich wenden, mit kreisendem Pfluge, nicht activisch zu nehmen = die die Erde umwendenden Pflüge ; sonst nur sp.D., wie δεσμοῖς ἰλλόμενον Ap.Rh. 1.129, Schol. δεδεμένος ; ἰλλομένοις ἐπὶ λαίφεσιν, auf zusammengerollten Segeln, 1.329 ; ἰλλόμενός περ ὁμίλῳ 2.27, von dem Haufen umdrängt, umringt ; vgl. 2.1250 ; φεῦγε δ' ἀεὶ σκολιήν τ' οὐκ ἰθέαν ἀτραπὸν ἴλλων Nic. Th. 478, Schol. βάδιζε. – Von den Augen, schielen, blinzeln, Sp. – S. die Kompp.