ou ἰκρίον, ου (τὸ) d’ord. au pl. échafaudage, d’où :
      1 estrade, plate-forme, HDT. 5, 16 ;
      2 plancher, château ou gaillard d’un navire. OD. 12, 229, etc. ;
      3 estrade, particul. bancs de théâtre, CRAT. fr. 325 ; AR. Th. 395 ; au sg. ATH. 167 e ; cf. STR. 549.

➳ Gén. et dat. pl. épq. ἰκριόφι(ν) : gén. OD. 12, 414 ; 15, 552 ; dat. OD. 3, 353 ; 13, 74 ; 15, 285.

Étym. inconnue.

τό, gew. im plur. τὰ ἴκρια, oft ἰκρίον akzent.,
1) Od. 5.252 ἴκρια δὲ στήσας ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσιν ποίει, die Rippen des Schiffes, oder, wie ib. 163 ἴκρια πῆξαι ἐπ' αὐτῆς ὑψοῦ, die Bohlen, welche den obersten Rand der Schiffswände bildeten ; vgl. Nitzsch.
2) gew. das Verdeck, νηῶν ἴκρι' ἐπῴχετο Il. 15.676, νηὸς ἐπ' ἰκριόφιν καταλέξεται Od. 3.353, vgl. 13.74 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.566 ; auch Hel. 5.24. – Nach Eratosth. Schol. Ap.Rh. 1.567 ein Teil des Mastbaumes, od. nach dem Schol. ib. = κεραία, od. nach Eust. 1533.31 = ἱστός.
3) übh. Balken, hölzernes Gerüste, Her. 5.16, bes. ein Schaugerüst, die Sitze im Theater, Ar. Th. 395 ; sing., ἴκριον ἔστησε Ath. IV.167f ; dah. ἰκρίων ψόφησις, Cratin. fr. inc. 51, vom Beifallsklatschen im Theater ; hölzerner Turm, Strab. XII.540. – Nach κοῦργοι ξέονται. Bei den K.S. das Kreuz.