ή, όν :
   I qui concerne la connaissance d’une chose, PLAT. Soph. 267 e ;
   II particul. qui concerne l’histoire, d’où :
      1 historique, DH. 1, 13 ; 6, 813, 1030 Reiske ; τὰ ἱστορικά, PLUT. Them. 13, les histoires ;
      2 en parl. de pers. propre aux recherches de l’histoire, habile historien, PLUT. Sert. 9 ; d’où historien en gén. ARSTT. Poet. 9, 2, etc.

• Sup. -ώτατος, PLUT. Sert. 9.

Étym. ἵστωρ.

ή, όν, exact, precise, scientific, μίμησις Pl. Sph. 267e; τῶν παρὰ τοῖς ἄλλοις εὑρημένων ἱ.
well-informed respecting… or able to recount…, Arist. Rh. 1359b32; ἀποδείξεις ἱστορικῶν Phld. D. 1.23. Adv. -κῶς scientifically, accurately, Arist. GA 757b35; by personal observation, καταμαθεῖν τι Gal. 14.275.
belonging to history, historical, πραγματεῖαι D.H. 1.1; τύπος (opp. λογικός) Id. Dem. 24; ἀναγραφή Id. 1.4; γράμματα Plu. Them. 13; Subst., historian, Arist. Po. 1451b1, Aristeas 31, Phld. Rh. 1.200S., D.H. 4.6, D.S. 1.6, etc. ; ἱστορικώτατος βασιλέων Plu. Sert. 9. Adv. -κῶς, ἱ. καὶ διδασκαλικῶς Str. 1.1.10; ἱ. καὶ ἐξηγητικῶς, opp. ἀποδεικτικῶς, Phld. Mus. p. 12 K. ; but ἐξηγητικώτερον ἢ ἱστορικώτερον, of Aristotle΄s method in HA, Antig. Mir. 60.

das Wissen betreffend, wissenschaftlich ; τὴν δὲ μετ' ἐπιστήμης ἱστορικήν τινα μίμησιν Plat. Soph. 267e ; bes. geschichtlich, ἀνὴρ φιλόσοφος καὶ γραμμάτων οὐκ ἄπειρος ἱστορικῶν Plut. Them. 13, öfter ; ὁ, der Geschichtschreiber, Ἰόβα τοῦ πάντων ἱστορικωτάτου βασιλέων, der beste Geschichtschreiber, Sertor. 9.
• Adv., nach Weise eines Geschichtschreibers, λέγειν Arist. gen. anim. 3.8 ; Strab. I p. 6.