ητος (ἡ) idée que l’esprit conçoit du cheval, SCH.-ARSTD. p. 167.

Étym. ἵππος.

ου (ὁ) :
   I subst. :
      1 conducteur de chevaux attelés, càd. de chars, HOM. (touj. nom. éol. ἱππότα) ;
      2 cavalier, HDT. 7, 55 ; 9, 49, 69 ; EUR. Ph. 1102 ; ἱππότα σοφώ, ALCM. 2, 1, les deux habiles cavaliers (les Dioscures) ;
   II adj. ἱππ. λαοί, PD. P. 4, 271 ; au sg. ἱππ. λεώς, ESCHL. Sept. 80 ; SOPH. O.C. 899, les cavaliers ; ἱππ. στρατός, PLUT. Æmil. 9, armée de cavaliers.

➳ Dor. nom. sg. ἱππότας, EUR. Hec. 710.

Étym. ἵππος.

ητος, ἡ, horse-nature, the concept of horse, Antisth. et Pl. ap. Simp. in Cat. 208.30, 32, Sch. Aristid. p. 167F.

ου, ὁ, driver or rider of horses, horseman, knight, Hdt. 7.55, 9.49, 69; in Hom. always in Ep. nom. ἱππότα, as Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ Il. 2.336, etc. ; ἱππότης Κολωνός S. OC 59; ἱππότης on horseback, Luc. Tox. 47; τοὶ ἱππότη, Boeot. for οἱ ἱππεῖς, IG 7.3087 (Lebad.), cf. Ascl.Tact. 10.2. Adj., ἱππόται λαοί Pi. P. 4.153; ἱ. λεώς the horse, A. Th. 80 (lyr.); λεὼν ἄνιππον ἱ. τε S. OC 899; ἱ. ὄχλος E. Supp. 660; στρατός Plu. Aem. 9. — Never used in correct Att. Prose.

ητος, ἡ, der Begriff des Pferdes, Schol. Aristid.

ὁ, der Rosse- od. Wagenlenker, der Ritter, der Reisige ; Hom. braucht nur den nom. in der ep. Form ἱππότα, und nennt so den Peleus, Il. 14.117, den Phyleus, 2.628, und gewöhnlich den Nestor, 2.336, Od. oft ; λαοί Pind. P. 4.153 ; λεὼς ἱππότας Aesch. Spt. 80 ; Ggstz ἄνιππος, Soph. O.C. 903, der auch Κολωνός so nennt, ibd. 59 ; Eur. Hec. 70 u. sp.D.; auch Her. 9.49, 69 ; Xen. Cyr. 8.8.20 ; Plut., z.B. Aem. 9.