όεσσα, όεν [ῑ] qui fait naître le désir, aimable, charmant (chant, parole, danse, etc.) IL. 5, 429, etc. ; OD. 1, 421, etc. ; γόος ἱμ. OD. 10, 398, gémissement mêlé de cris de joie ; en parl. de pers. PD. fr. 58 ; THCR. Idyl. 7, 118 ; ANTH. 5, 278 ; neutre adv. ἱμερόεν, IL. 18, 570, d’une manière charmante.

• Sup. ἱμεροέστατος, THGN. 1113 ; PD. l. c.

Étym. ἵμερος.

εσσα, εν, (< ἵμερος) exciting desire, lovely, charming, in Hom. always of things, ἱμερόεντα… ἔργα γάμοιο Il. 5.429, etc. ; χροὸς ἱμερόεντος 14.170; ἀοιδή, ἔπεα, Od. 1.421, 17.519; γόος (cf. ἵμερος) 10.398; Χαρίτων χορὸν ἱμερόεντα 18.194, cf. Il. 18.603; ἱμερόεν κιθάριζε ib. 570; so later κισσός D.P. 947; ἔρωτες AP 5.277 (Agath.); of persons, Pi. Fr. 87 (Sup.), Thgn. 1365 (Sup.), Theoc. 7.118; νύμφη Coluth. 295.

εσσα, εν, Sehnsucht wonach, Verlangen erregend, einflößend, reizend, sehnsüchtig ; Il. 3.397, 5.429, 14.170, 18.603, Od. 1.421, 10.398, 17.519, 18.194, 304 ; ἱμερόεν κιθάριζε Il. 18.570, advb., auf reizende Art ; ἱμερόεν μειδιᾶν Ap.Rh. 3.1024 ; – ἔρνος Pind. frg. 58 ; von Menschen Theocr. 7.118 ; öfter Anth. u. sp.D.; ἔρωτες Agath. 2 (V.278); πόδες Coluth. 232 ; κισσός Dion.Per. 947.