(< ἱλάσκομαι) to be gracious, of a god, once in Hom. in subj., εἴ κεν Ἀπόλλων ἡμῖν ἱλήκῃσι Od. 21.365; elsewh. in opt., ἱλήκοι Ἀπόλλων h.Ap. 165; ἱλήκοις, Δέσποινα AP 5.72 (Rufin.); ἱλήκοις, Πολιοῦχε ib. 9.154 (Agath.); θεοὶ μάκαρες, ἱλήκοιτε Alciphr. 3.68, cf. Hld. 8.11, 9.25. (Prob. εἱλ-, cf. ἵλημι.)