ἱερουργέω-ῶ :
      1 remplir des fonctions sacrées, accomplir un sacrifice, PHIL. 2, 94 ;
      2 tr. s’occuper du soin de, en parl. des choses du culte, acc. NT. Rom. 15, 16 ; au pass. ἱερὰ ἱερουργεῖται, LUC. Pseud. 12, le sacrifice s’accomplit ; τὰ ἱερουργηθέντα, HDN 5, 5, 20, sacrifice offert ;

Moy. célébrer une cérémonie religieuse, PLUT. Alex. 31.

Étym. ἱερουργός.

perform sacred rites, IG1². 4.4, 8, Ph. 2.94, etc. c. acc., ἱ. τὴν κλίνην, Lat. lectisternium facere, CIG (add.) 4528 (Lebanon); ἱ. ζῷα sacrifice them, gloss on σφάξαι, Ammon. Diff. p. 127 V. ; ἱ. τὸ εὐαγγέλιον minister the gospel, Ep. Rom. 15.16; τὸν νόμον v.l. in LXX 4 Ma. 7.8; — Med., ἱερουργίας ἱερουργεῖσθαι Plu. Alex. 31; — Pass., τὰ ἱερουργηθέντα victims offered, Hdn. 5.5.9, cf. Palaeph. 51; ἱερουργούμεναι τελεταί celebrated, Iamb. VP 3.14; ἱερουργούμενοι βωμοί consecrated, Porph. Marc. 18.

heiligen Dienst verrichten, bes. opfern, NT u. Sp., wie Hdn. 5.6.1 ; auch im med., s. ἱερουργία.

ἱερουργέω, -ῶ
(< ἱερουργός, a sacrificing priest) [in LXX: 4Ma.7:3 R (of. -γία, 4Mac 3:30 א R)* ;]
to perform sacred rites; with accusative, to minister in priestly service (minister in sacrifice, R, mg.), τὸ εὐαγγέλιον, Rom.15:16.†
(AS)