ή, όν [ᾱ]
      1 de prêtre, sacerdotal, ARSTT. Pol. 3, 14, 12 ; PLUT. Marc. 5 ; M. 34 e, 729 a ; ἡ ἱερατική (s.-e. φυλή) PLAT. Pol. 290 d, la classe sacerdotale ;
      2 propre aux usages sacrés, LUC. Philops. 12 ; οἱ ἱερατικοί, HLD. 7, 11, la caste des prêtres.

Étym. ἱεράομαι.

ή, όν, priestly, sacerdotal, θυσίαι Arist. Pol. 1285b10; ὑπομνήματα Plu. Marc.. 5; στέφανος, ἁγιστεῖαι, Id. 2.34e, 729a; ὀνόματα Luc. Philops. 12; λόγος Ptol. Tetr. 87 (-ατητικός codd.); βίος Jul. Ep. 89b; ἡ ἱ. (sc. τέχνη), = ἱερατεία, Pl. Plt. 290d; οἱ ἱ. the priestly caste, Hld. 7.11, cf. Dam. Pr. 399. Adv. -κῶς in a sacerdotal sense, ib. 256; ἱ. ζῆν as a priest should, Jul. l.c. ; σεμνῶς καὶ ἱ. κρίνειν δίκας Just. Nov. 79.1. ἱ. βύβλος, χάρτης, name of a kind of papyrus, Str. 17.1.15, PMagPar. 1.2105; κόλλημα, πιττάκιον, made of this material, ib. 2068, 3142.
devoted to sacred purposes, τὰ ἱ. the sacred fund, IGRom. 3.1137 (Syria, iii AD). ἱερατικόν, τό, name of a plaster, Gal. 13.183.

[ᾱ], priesterlich, den Priester betreffend ; θυσίαι Arist. Pol. 3.10 ; Plut. u. a.Sp.; – ἡ ἱερατική, = ἱερατεία, Plat. Pol. 290d ; – γραμμάτων μέθοδος, die Priesterschrift der Aegyptier, Clem.Al.