ας (ἡ) prêtresse, IL. 6, 300 ; AR. Th. 758 ; THC. 4, 133 ; PLAT. Phædr. 244 b.

➳ Trag. ἱερία [ᾱ] SOPH. fr. 401 ; EUR. Or. 261, I.T. 34, Bacch. 1112. Dor. ἱρέα, PD. P. 4, 5. Ion. ἱρηΐη, HDT. 8, 104, et ἱερίη (vulg. ἱερέη) CALL. Ep. 42 avec ι long à l’arsis. Qqf. écrit ἱέρηα dans les inscr. att. CIA. 3, 315, etc. (v. Meisterh. p. 37, 20).

Étym. fém. de ἱερεύς.

ἡ, Ion. ἱρείη, as v.l. in Hdt. 5.72, 8.104; scanned -εια in Trag., S. Fr. 456, E. Or. 261 (with v.l. ἱερίαι), Ba. 1114, and perh. to be written ἱερέα, as in IG1². 4.13, 843a3, etc., and prob. in Pi. P. 4.5; Ep. ἱερέη Call. Epigr. 41; ἱερῆ, Schwyzer 725 (Milet., vi BC), GDI 5562 (Panticapaeum), 5584 (Priene), al. ; ἱαρέα or ἱάρεα (pl. ἱαρεαι) ib. 4847; ἱάρεια dub. in IG 7.2465 (Thebes); — fem. of ἱερεύς, a priestess, τὴν… ἔθηκαν Ἀθηναίης ἱέρειαν Il. 6.300, al., cf. Ar. Th. 758, Th. 4.133, Pl. Phdr. 244b, al., BCH 6.24 (Delos, ii BC), etc.

ἡ, die Priesterin ; Ἀθηναίης Il. 6.300 ; Plat. Phaedr. 244d u. öfter ; γυναῖκες ἱέρειαι Posidipp. bei Ath. IX.377a. S. ἱέρεα u. ἱερία, wie das ion. ἱρηΐη.