ἰσό·θεος, ος, ον [ῑ̆]
      1 égal aux dieux, ép. de certains héros, IL. 2, 565 ; OD. 1, 324, etc. ; des rois, ESCHL. Pers. 81 ; SOPH. Ant. 836 ; PLAT. Phædr. 255 a ;
      2 en parl. de choses, proportionné à un dieu, digne d’un dieu, divin, EUR. Tr. 1169 ; ISOCR. 111 d ; POL. 10, 10, 11.

➳ [ῐ] EUR. l. c.

Étym. ἴ. θεός.

ον, equal to the gods, godlike, of heroes, ἰ. φώς Il. 2.565, Od. 1.324, A. Pers. 80 (lyr.); Δαρεῖος ib. 857 (lyr.); οἱ ἰ. S. Ant. 837 (anap.); γένος E. IA 626, cf. Pl. Phdr. 255a, Isoc. 2.5, etc. ; ἰητρὸς φιλόσοφος ἰ. Hp. Decent. 5; Com., νομίσαι τ’ ἰσόθεον τὴν ἔγχελυν Antiph. 147.2. of things, ἰ. τυραννίς E. Tr. 1169; δόξα Isoc. 5.145; εἴσοδος Epicur. Fr. 165; τιμαί Men. Mon. 378, Plb. 10.10.11, IG 5(2).432.4 (Megalop.); χάριτες OGI 666.21 (Egypt, i AD); freq. of medicines or remedies, Gal. 13.65, 279, Aët. 7.11; neut. -θεον as Adv., PMagPar. 2.220. [ισ- in Hom. and Trag. (always lyr.); hyperaeol. ἰσσο- Schwyzer 647.15 (Cyme, i AD).]

gottgleich, ehrendes Beiwort der Helden, φώς, Il. 2.565, Od. 1.324 u. öfter ; Aesch. Pers. 80, 842 ; Soph. Ant. 830 ; Eur. Tr. 1169 ; auch in Prosa, Plat. Phaed. 255a, Rep. II.360c ; Isocr. 2.5 ; Sp.; ἰσόθεοι τιμαί Pol. 10.10.11.