ἰσο·χειλής, ής, ές [ῑ̆] qui s’élève jusqu’au bord (propr. jusqu’aux lèvres) : ἰ. κριθαί, XÉN. An. 4, 5, 26, grains d’orge qui sont de niveau avec les bords supérieurs d’un vase, càd. qui flottent sur le liquide ; avec le dat. ἰσ. τῇ γῇ, ARR. An. 7, 7, de niveau avec la terre, en parl. de l’Euphrate.

Étym. ἴ. χεῖλος.

ές, level with the brim, κριθαὶ ἰσοχειλεῖς grains of malt floating level with the brims of the vessels, i.e. on the surface of the liquor, X. An. 4.5.26; ζωρὸν κεράσας ἰσοχειλέα AP 6.105 (Apollonid.); ἰ. τὴν κάτω σιαγόνα ποιήσας [ὁ βάτραχος] level with the surface of the water, Arist. HA 536a16; c. dat., Εὐφράτης ἰ. τῇ γῇ Arr. An. 7.7.5; equally full, Max.Tyr. 31.2.

ές, mit den Lippen oder dem Rande gleich, bis an den Rand ; οἶνος κρίθινος ἐν κρατῆρσιν · ἐνῆσαν δὲ καὶ αὐταὶ αἱ κριθαὶ ἰσοχειλεῖς Xen. An. 4.5.26 ; eben so ζωρὸν κεράσας ἰσοχειλέα Apollnds. 7 (VI.105); Εὐφράτης ἰσ. τῇ γῇ Arr. An. 7.7.9. – Vgl. Arist. H.A. 4.9.