οῦ (ὁ) :
   I tout passage étroit ou resserré, PLAT. Tim. 69 e ; fig. βίου βραχὺς ἰσθμός, SOPH. fr. 146, le court et étroit passage de la vie ;
   II p. anal. :
      1 cou, gorge, GAL. Hipp. Aph. comm. 18-2, 961 ;
      2 isthme, langue de terre entre deux mers : ἰ. Κιμμερικός, ESCHL. Pr. 729 ; τῆς Χερσονήσου, HDT. 6, 36 ; τῆς Παλλήνης, THC. 1, 56, isthme de Cimmérie, de la Chersonèse, de Pallène ; abs. ὁ Ἰσθμός, PD. I. 3, 17, etc. ; HDT. 7, 139, etc. ; ATT., ou ἡ Ἰ. PD. O. 7, 148, etc. l’isthme de Corinthe ;
      3 longue bande de côte escarpée, DP. 20.

➳ Dans les inscr. att. seul. l’écriture ἰσθμός, KE. 941 (3^e siècle av. J.C.) non ἱσθμός, à côté de ἱσθμοῖ (v. ce mot) v. Meisterh. p. 169, 23.

Étym. p.-ê. pré-grec.

οῦ, ὁ (ἡ Inscr.Délos 353 A 29, 34 (iii BC), but ὁ 354.29, and v. infr. II), neck, narrow passage, esp. of the body, neck, Emp. 100.19; ἰ. καὶ ὅρος τῆς τε κεφαλῆς καὶ τοῦ στήθεος Pl. Ti. 69e; metaph, βίου βραχὺν ἰσθμόν S. Fr. 568 (lyr.).
pharynx, fauces, Gal. 18(2).961, Aret. SA 1.6.
neck of land between two seas, isthmus, ὁ ἰ. τῆς Χερσονήσου Hdt. 6.36; of Athos, Id. 7.22; Κιμμερικός A. Pr. 729; ὁ ἰ. τῆς Παλλήνης Th. 1.56; ὁ Λευκαδίων ἰ. Id. 3.81.

ὁ (s. Ἰσθμός), eigtl. jeder schmale Zugang, Streif zwischen zwei Dingen ; vom Halse, Plat. Tim. 69e ἰσθμὸν καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε κεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες ; gew. Erdenge, Landzunge, καθ' ἣν στενώτατος ἰσθμὸς εἰς τὸν πόντον διήκει Arist. mund. 3 u. A. Die bedeutendsten, von den Alten erwähnten s. Ἰσθμός. – Auch ein langer u. schmaler Bergrücken, der nur auf einer Seite vom Meere begrenzt ist, Dion.Per. 23. – Die Alten, wie Schol. Od. 18.299, leiten es von εἰσιέναι her, der Eingang.