ητος (ἡ) [ῐδ]
      1 propriété ou nature particulière, caractère propre, XÉN. An. 2, 3, 16 ; PLAT. Pol. 305 d ; POL. 1, 13, 13 ; SPT. Sap. 2, 23 ; au pl. particularités, POL. 9, 22, 7 ;
      2 nom propre, E. BYZ. v° Θετταλία.

Étym. ἴδιος.

ητος, ἡ, (< ἴδιος) peculiar nature, property, specific character, Damox. 2.41, Epicur. Ep. 1 p. 17U. ; ἡ ἰ. τῆς ἡδονῆς X. An. 2.3.16; τῶν πράξεων Pl. Plt. 305d; τοῦ πολιτεύματος Plb. 1.13.13, etc. ; εἰκὼν τῆς ἰδίας ἰ. LXX Wi. 2.23; of a mountain, Agatharch. 81; pl., peculiarities, Plb. 9.22.7, Demetr.Lac. Herc. 1012.41 F. ; ἰ. ἐθνικαί, of language, Phld. Rh. 1.154 S. ; ῥυθμῶν Id. Mus. p. 49K. Gramm., ἰδιότητός τινων μετέχειν D.T. 639.31, cf. A.D. Synt. 16.14, al. ; εἰς ἰδιότητα as a proper name, St.Byz. s.v. Θεσσαλία, Sch. Il. 18.319.
particular existence, Chrysipp. Stoic. 2.126; individuality, ἀεὶ πρότερα τὰ ὀλίγης ἰδιότητος Dam. Pr. 280.
relationship, POxy. 1644.21 (i BC).

ητος, ἡ, Eigenheit, Eigentümlichkeit ; κατὰ τὴν ἰδιότητα τῶν πράξεων τοὔνομα δικαίως εἴληφεν ἴδιον Plat. Polit. 305d ; Folgde : ἡ ἑκατέρου τοῦ πολιτεύματος ἰδ. καὶ δύναμις Pol. 1.13.13.
Bei Gramm. = eigentümliche Bedeutung, εἰς ἰδιότητα ἀνεγνώσθη, wurde in einem eigentümlichen Sinne genommen, Schol. Il. 18.319.

peculiar nature, property , (Xenophon Historicus) (ML)