ἰδιοπραγέω-ῶ [ῐδᾰ]
      1 agir pour soi, ne s’occuper que de ses propres affaires, STR. 555 ;
      2 agir de soi-même, spontanément, POL. 8, 28, 9 ; DS. 18, 39 et 64.

Étym. ἴδ. πράσσω.

act independently, Plb. 8.26.9, Phld. Int. Sto. 60; pursue one΄s own interest, D.S. 18.39, 64, Str. 12.3.28; εἱερεὺς ὢν ἰδιοπραέων (if written for ἰδιοπραγέων) MAMA 1.237 (Laodicea Combusta); ἰδιοπραγεῖ· τὰ ἴδια πράσσει, ἡσυχάζει, Hsch.

[ᾱ], seine eigenen Angelegenheiten besorgen, für sich sorgen, ohne sich um Andere zu kümmern, VLL, die es geradezu ἡσυχάζω erkl.; τότε μὲν φίλοι τοῖς ἄλλοις, τότε δὲ ἰδιοπραγοῦντες Strab. XII.555. Auch = ohne anderweitigen Befehl, eigenmächtig handeln, προσέχειν τὸν νοῦν τοῖς παραγγελλομένοις καὶ μηδὲν ἰδιοπραγεῖν παρὲξ τῶν προσταττομένων Pol. 8.28.9 ; DS. 18.64.