ας (ἡ) [ῐ]
A aspect extérieur, apparence, forme, HDT. 1, 80 ; ATT. ; τὴν ἰδέαν καλός, PLAT. Prot. 315 e, de belle forme, d’un bel aspect ; p. opp. à μέγεθος, PLAT. Phæd. 109 b ; particul. simple apparence, p. opp. à la réalité, THGN. 128 ;
B p. suite :
   I forme distinctive, caractère spécifique, d’où caractère, manière d’être, espèce, sorte, HDT. 1, 203 ; 2, 71 ; πᾶσα ἰδέα θανάτου, THC. 3, 81, toutes les formes ou tous les genres de mort ; πολλαὶ ἰδέαι πολέμου, THC. 1, 109, beaucoup de sortes de guerres ; τῇ αὐτῇ ἰδέᾳ, THC. 3, 62 ; 6, 76, de la même façon ; ἐφρόνεον διφασίας ἰδέας, HDT. 6, 100, ils concevaient deux manières d’agir ; πᾶσαν ἰδέαν πειρᾶν, THC. 2, 19, tenter tous les moyens ;
   II particul. t. de philos. :
      1 principe général, servant à une classification, d’où classe, sorte, espèce, PLAT. Phædr. 26 d, Euthyphr. 6 d ;
      2 idée, càd. forme idéale, concevable par la pensée, et dont chaque objet matériel est la reproduction imparfaite, PLAT. Rsp. 507 b, 508 e, etc. ;
      3 en gén. conception abstraite, idée, p. opp. aux choses concrètes, ARSTT. Metaph. 1, 6, 3 ; 6, 14, etc. ;
   III t. de rhét. :
      1 idée générale, sorte de lieu commun, ARSTT. Rhet. Al. 3, 26 ;
      2 genre de style, ISOCR. DH. ; ἰδ. τροπική, DH. figure de style.

Étym. ἰδεῖν.

[ῐ], Ion. ἰδέη, ἡ, (< ἰδεῖν) form, ἰδέᾳ καλός Pi. O. 10 (11).103, cf. Theoc. 29.6; τὴν ἰ. πάνυ καλός Pl. Prt. 315e; τὴν ἰ. μοχθηρός And. 1.100, cf. Ar. Av. 1000; ἰδέην ὁρέων Hdt. 1.80; opp. χρῶμα, Id. 4.109; opp. μέγεθος, Pl. Phd. 109b (pl.); ἡ ἰ. αὐτοῦ ἦν ὡς ἀστραπή Ev. Matt. 28.3, etc. ; of the elementary shapes, ἄτομοι ἰδέαι Democr. ap. Plu. 2.1111a codd., cf. Fr. 141 D. ; of the four elements, Philistion ap. Anon. Lond. 20.25.
semblance, opp. reality, γνώμην ἐξαπατῶσ’ ἰδέαι outward appearances cheat the mind, Thgn. 128.
kind, sort, φύλλα τοιῆσδε ἰδέης Hdt. 1.203; φύσιν παρέχονται ἰδέης τοιήνδε [οἱ ποτάμιοι ἵπποι] Id. 2.71; ἐφρόνεον διφασίας ἰ. they conceived two modes of acting, Id. 6.100, cf. 119; τὰ ὄργι’ ἐστὶ τίν’ ἰ. ἔχοντά σοι ; what is their nature or fashion? E. Ba. 471; ἑτέραν ὕμνων ἰ. Ar. Ra. 384; καινὰς ἰ. εἰσφέρειν new forms of comedy, Id. Nu. 547; τίς ἰ. βουλεύματος ; Id. Av. 993; πᾶσα ἰ. θανάτου every form of death, or death in every form, Th. 3.81, cf. 83, 2.51; πολλαὶ ἰ. πολέμων Id. 1.109; ἡ ὑπάρχουσα ἰ. τῆς παρασκευῆς Id. 4.55; πᾶσαν ἰδέαν πειράσαντες having tried every way, Id. 2.19; τῇ αὐτῇ ἰ. Id. 3.62, 6.76; οὐκ ἐν ταῖς αὐταῖς ἰ. not in the same relations, Isoc. 3.44; εἰς μίαν τινὰ ἰ. into one kind of existence, Pl. Tht. 184d; ἄλλη ἰ. πολιτείας Id. R. 544c, etc. ; ἀγοραίας… ἰδέας τοῦ βίου Epicur. Fr. 196. esp. in Rhet., etc., of literary form, ἀμφοτέραις ταῖς ἰδέαις κατεχρήσαντο πρὸς τὴν ποίησιν Isoc. 2.48, cf. 15.47, 183; ἡ ἰαμβικὴ ἰ. Arist. Po. 1449b8, cf. 1450b34, Rh. Al. 1425a9, etc. ; ἡ ἐν τῷ λέγειν ἰ. Phld. Rh. 2.258 S.
style, Πλατωνική, Δημοσθενικὴ ἰ., Syrian. in Hermog. 1.112 R.
a quality of style (e.g. σαφήνεια, γοργότης, etc.), Hermog. Id. tit., etc. in Logic, = εἶδος, class, kind; hence, principle of classification, ἔφησθα… μιᾷ ἰδέᾳ τά τε ἀνόσια ἀνόσια εἶναι καὶ τὰ ὅσια ὅσια Pl. Euthphr. 6d, cf. Phdr. 265d. Sph. 253d, etc. pl. in Platonic Philosophy, ideal forms, archetypes, τὰς… ἰ. νοεῖσθαι μέν, ὁρᾶσθαι δ’ οὔ Id. R. 507b, cf. 596b, al., Arist. Metaph. 990a34, al., EN 1096a17; also in sg., ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἰ. Pl. R. 508e, al., cf. εἶδος.
notion, idea, προάγειν τὸν ἀποκρινόμενον ἐπὶ τὴν ἰ. ἀγνοουμένου πράγματος Nausiph. 2. (Written εἰδέα in later Greek, as PGen. 16.17 (iii AD), v.l. in Ev. Matt. 28.3.)

ἡ, ion. ἰδέη (ἰδεῖν), Ansehen, Gestalt, übh. die äußere Erscheinung ; ἰδέᾳ καλὸν Pind. Ol. 11.108 ; τὰ δ' ὄργι' ἐστὶ τίν' ἰδέαν ἔχοντά σοι ; Eur. Bacch. 464 ; πολλάκι γὰρ γνώμην ἐξαπατῶσ' ἰδέαι, der Schein täuscht, Theogn. 128 ; ἀποσεισάμεναι νέφος ὄμβριον ἀθανάτας ἰδέας ἐπιδώμεθα τηλεσκόπῳ ὄμματι γαῖαν Ar. Nub. 289 ; τὴν ἰδέαν μοχθηρός, von abscheulichem Aussehen, Andoc. 1.100 ; τὴν ἰδέαν πάνυ καλός Plat. Prot. 315e ; παντοδαπὰ καὶ τὰς ἰδέας καὶ τὰ μεγέθη Phaed. 109b ; τὰ ὁρώμενα τῆς ἰδέας Charm. 158a ; τῆς γῆς Phaed. 108d ; πλάττε μίαν ἰδέαν θηρίου Rep. IX.588c ; Sp., τὴν ἰδέαν τοῦ σώματος ἄμεμπτος Plut. Pericl. 3. – Uebh. die Art u. Weise, die Beschaffenheit, das Wesen ; ἑτέραν ὕμνων ἰδέαν Ar. Ran. 384 ; τίς ἰδέα βουλήματος Av. 993 ; φρέαρ παρέχεται τριφασίας ἰδέας, drei verschiedene Arten von Dingen, Her. 6.119 ; ἐφρόνεον διφασίας ἰδέας, sie hatten zweierlei Meinungen, 6.100 ; φυγῆς, πολέμων, Thuc. 1.109, 3.112 ; τῇ αὐτῇ ἰδέᾳ 2.62 ; πᾶσαν ἰδέαν πειράσαντες, jede Art u. Weise, jede Maßregel versuchend, 3.19 ; bei Isocr. 4.7 entspricht διὰ μιᾶς ἰδέας dem τὸν αὐτὸν τρόπον, wie ἰδέαι λόγων den τρόποι, vgl. 7.34, wo er von σεμνυνόμενοι u. ἀστεῖοι gesprochen u. fortfährt δεῖ δὲ χρῆσθαι ἀμφοτέραις ταῖς ἰδέαις ταύταις ; 3.44 χρὴ δὲ δοκιμάζειν τὰς ἀρετὰς οὐκ ἐν ταῖς αὐταῖς ἰδέαις ἁπάσας, ἀλλὰ τὴν μὲν δικαιοσύνην ἐν ταῖς ἀπορίαις, τὴν δὲ σωφροσύνην ἐν ταῖς δυναστείαις, in denselben Lebensverhältnissen, Umständen ; εἴπερ μέρη τε μὴ ἔχει καὶ μία ἐστὶν ἰδέα Plat. Theaet. 205d ; ἁπλοῦν τε εἶναι καὶ ἥκιστα τῆς ἑαυτοῦ ἰδέας ἐκβαίνειν Rep. II.380d, vgl. Crat. 439e ; im philosophischen Sinne, Urbild, Idee, das gedachte Ding im Ggstz des sinnlich wahrgenommenen, wobei aber immer an eine geistige Gestalt, die der Begriff annimmt u. die für den Geist gewissermaßen sinnlich wahrnehmbar ist, zu denken ; ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἰδέα Rep. III.505a, vgl. 508e ; Soph. 253d μίαν ἰδέαν διὰ πολλῶν πάντη διατεταμένην ἱκανῶς διαισθάνεται ; vgl. Plut. plac.phil. 1.10.

ἰδέα, -ας, ἡ, see: εἰδέα
εἰδέα (Rec. ἰδ-, as in cl.; see Tdf., Pr., 81), -ας, ἡ (< εἶδον), [in LXX (seel. ἰδ-): Gen.5:3 (דְּמוּת), Da TH 1:13, 15 (מַרְאֶה), Ep. Jer.63, 2Ma.3:16 * ;]
appearance, look: Mat.28:3.†
(AS)