ἰαμϐειο·φάγος, ου (ὁ) [φᾰ] mangeur d’ïambes, en parl. d’Eschine, qui avait été acteur, DÉM. 274, 6.

Étym. ἰ. φαγεῖν.

[ῐ, φᾰ], ὁ, glutton at iambics, or perh.
mouther, murderer of them, applied to Aeschines by D. 18.139 (v.l. -γράφος); — also ἰαμβοφάγος, ὁ, AB 190.

ὁ, der Jambenfresser, Spottname eines Schauspielers, der viel jambische Verse auswendig lernen u. hersagen muß, oder die Verse schlecht hersagt (B.A. 190.9 τὸν πταίοντα), Dem. 18.139, mit der v.l. ἰαμβειογράφος u. ἰαμβειομάχος ; bei B.A. 265.31 wird ἰαμβοφάγος erkl. ὁ ἐν τῷ στόματι ἔχων ἰάμβους, ὁ λοίδορος, EM. ὑβριστής.