ος, ον [ῑᾱ]
      1 guérissable, en parl. de pers. ESCHL. Pr. 475 ; ANT. 126, 19, etc. ; en parl. de maladies, de blessures, PLAT. Leg. 878 c ; fig. PLAT. Gorg. 526 b, Leg. 731 d ;
      2 fig. dont il faut apaiser le courroux, EUR. Or. 399.

Étym. ἰάομαι.

Ion. ἰήσιμος, ον, (< ἰάομαι) curable, of persons, φαρμάκοις A. Pr. 475, cf. Hp. Morb. Sacr. 11; opp. ἀνίατος, Pl. Lg. 941d, etc. ; διαφθείρεσθαι ἰάσιμος ὤν Antipho 4.2.4; metaph, appeasable, θεός E. Or. 399. of wounds, τραῦμα ἰ. Pl. Lg. 878c; metaph, ἰ. ἁμάρτημα Id. Grg. 525b; κακά Id. Lg. 731d; ἰ. τὸ πάθος Alex. 124.4.

ion. ἰήσιμος, heilbar ; σεαυτὸν οὐκ ἔχεις εὑρεῖν ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος Aesch. Prom. 473 ; θεός, zu besänftigen, die zürnende Göttin, Eur. Or. 399 ; Ggstz ἀνίατος Plat. Gorg. 526b ; τραῦμα Legg. IX.878c ; ἁμαρτήματα, wieder gut zu machen, Gorg. 525b. Nach Poll. 5.132 auch φάρμακα, heilsam.