LSJ
πεδίον, τό, the Elysian fields, Od. 4.563, A.R. 4.811, Str. 1.1.4, Plu. Sert. 8, etc. ; in pl., IG 14.1973; χῶρος Ἠλύσιος ib. 2012 Ca 8; λειμών Luc. JConf. 17; ἐν Ἠλυσίῳ alone, IG 14.1750. ἠλύσια, τά, = ἐνηλύσια, Polem.Hist. 93.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
πεδίον (τὸ), od. (Paus. 8.53.5) τὸ πεδίον τὸ Ἠλύσιον, od. wie bei Qu.Sm. 2.651 Ἠλ. πέδον, ferner Ἠλύσια πεδία, Anth. App. 278, u. Ἠλύσιος λειμών, Nonn. 19.189, Luc. Iup.conf. 17, b. Suid. auch Ἠλύσιον ἱερόν, oder bloß τὸ Ἠλύσιον, Anth.App. 224, Eust. Od. 4.563, Heimfeld (ἤλυσις = ἔλευσις, andere Etymol. Hesych., EM., Eust. Od. 4.563), bei Homer Od. 4.463 u.ff. eine schöne Gegend am Ozean am Westrande der Erbe, der Wohnsitz seliger Helden u. Götterlieblinge. Andere versetzen sie dann auf die Inseln der Seligen, s. Pind. Ol. 2.129 u. Schol., Arist. probl. 26.31, Ap.Rh. 4.809, Qu.Sm. 3.761, 14.224, Plut. Sert. 8, Apd. 8.5.4, Strab. 1.3, 3.150, Luc. V.H. 2.14, D.Mort. 30.1, luct. 7, Suid., Eust. erot. 1.4, 6.2, Anth. III.13 tit. Nach Anderen ist es eine Gegend bei Kanobos in Aegypten, Apion b. Eust. Od. 4.563, D.Chrys. Or. 11, p. 188, oder bei Lesbos od. Rhodos, EM., Hesych., Suid. (u. nach Polem. in EM. u. b. Hesych. hiess bei den Athenern ein Platz, wo der Blitz eingeschlagen hatte, so). Adj. davon Ἠλύσιος, dah. Ἠλυσίῃσι χοροστασίῃσιν, Marcell. ep. in Anth. App. 51.
2) eine Gegend im Monde, Plut. orb.lun. 29.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)