'conj. ion. et poét. :
      1 lorsque, se construit avec l’ind. (ao., rar. impf. et pl.q.pf. IL. 1, 475, etc. ; SOPH. Tr. 531, etc. ; en ion. avec le prés. HDT. 4, 28, etc. ; HPC. 85 e) ; rar. avec le sbj. sans ἄν, OD. 4, 400 ; HPC. 599, 40 ; en corrélat. avec les conj. suiv. : ἦμος… τῆμος, IL. 23, 226 ; 24, 788 ; THCR. Idyl. 13, 25 ; ἦμος… δὴ τότε, IL. 1, 475 ; ἦμος… δὴ τότ' ἔπειτα, OD. 17, 1 ; ἦμος… καὶ τότε δή, IL. 8, 68 ; ἦμος… καὶ τότ' ἔπειτα, IL. 1, 477 ; ἦμος καὶ τότε δή ῥα, IL. 16, 779 ; ou simpl. ἦμος… τότε, SOPH. Tr. 156 ; ἦμος ἄρα ou ῥα, OD. 2, 1 ; 19, 428 ; ἦμος… τηνικαῦτα, HDT. 4, 28, lorsque…, alors, à ce moment ; joint à ὅτε : ἦμος ὅτε, A.RH. 4, 267, etc. lorsque ;
      2 tant que, aussi longtemps que, avec l’ind. prés. SOPH. Tr. 531, ou impf. SOPH. O.R. 1134, Aj. 935.

➳ Dor. ἆμος [ᾱ] THCR. Idyl. 13, 25.

'

Dor. ἆμος, Adv. of Time, correl. to τῆμος, at which time, when, in Hom., freq. in protasi with τῆμος, τῆμος ἄρα…, τῆμος δή…, etc., in apodosi (v. τῆμος)· ἆμος…, τᾶμος… Theoc. 13.25; ἦ.…, δὴ τότε Il. 1.475, al. ; folld. by δὴ τότ’ ἔπειτα Od. 17.1; by καὶ τότε δή Il. 8.68; by καὶ τότ’ ἔπειτα 1.477; by καὶ τότε δή ῥα 16.779; by ἄρα or ῥά alone, Od. 2.1, 19.428, cf. S. Aj. 935 (lyr.); by τηνικαῦτα Hdt. 4.28; by τότε S. Tr. 155; rarely without some particle in apodosi, as Od. 3.491, E. Hec. 915 (lyr.); ἦ. ὅτε A.R. 4.267, 452, 1310, Orph. A. 120, IG 14.1389i25, etc. ; rarely with Subj., without ἄν, ἦ. δ’ ἠέλιος… οὐρανὸν ἀμφιβεβήκῃ Od. 4.400; ἦ. ἥλιος δύνῃ Hp. Mul. 1.23, cf. Prorrh. 2.4 (v.l.). with pres., while, so long as, S. Tr. 531; or impf., Id. OT 1134.

ion. u. poet., dor. ἆμος, Theocr. 13.25, als, da, dem att. ὅτε entsprechende Zeitpartikel, Correlativum von τῆμος (was zu vergleichen), ἦμος δ' οὔτ' ἄρ πω ἠώς, ἔτι δ' ἀμφιλύκη νύξ, τῆμος ἄρ' ἀμφὶ πυρὴν – ἔγρετο λαός, Il. 7.433, 23.226, 24.788, Od. 12.439 u. öfter ; den Nachsatz bezeichnen auch καὶ τότ' ἔπειτα, καὶ τότε δή, δὴ τότε, Il. 1.475, 477, 8.68, 9.168 ; oft auch ein einfaches ἄρα, wie in der Vrbdg ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, ὤρνυτ' ἄρ' ἐξ εὐνῆφιν, Od. 2.1, 3.404, 19.428 ; auch ohne alle Partikel ist der Nachsatz angefügt, 3.492.
Bei Soph. entsprechen sich ἦμος – τῆμος, Tr. 528, wo es beim praes. stehend während zu übersetzen ist, u. ἦμος – τότε, 154 ; ohne Partikel, so daß ἦμος nachtritt, O.R. 1134, wie Eur. μεσονύκτιος ὠλλύμαν ἦμος ἐκ δείπνων ὕπνος ἐπ' ὄσσοις κίδναται, Hec. 915 ; beide Tragg. nicht im Trimeter ; sp.D., wie Ap.Rh., der auch ἦμος ὅτε vrbdt, 4.452. – In Prosa nur Hippocr. u. Her., βρονταὶ ἦμος τῇ ἄλλῃ γίνονται, τηνικαῦτα 4.28. Vgl. Schäfer zu Greg. Cn. p. 367. – Buttmann Lexil. II p. 228 vergleicht ἦμαρ damit.